ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟ – ΣΩΣΤΕ ΚΟΣΜΟ Η αγάπη σας εξακολουθεί να με συγκλονίζει. Συγγνώμη που δεν μπορώ να απαντήσω σε όλα τα μηνύματα και τα σχόλια. Θα σας ζητήσω κάτι που θα κάνω κι εγώ όταν γίνω καλά (βλέπετε, μου αναπτερώνετε το ηθικό και δεν λέω αν, λέω όταν). Μιλήστε για την περίπτωσή μου. Αν κάποιος …
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟ – ΣΩΣΤΕ ΚΟΣΜΟ
Η αγάπη σας εξακολουθεί να με συγκλονίζει. Συγγνώμη που δεν μπορώ να απαντήσω σε όλα τα μηνύματα και τα σχόλια.
Θα σας ζητήσω κάτι που θα κάνω κι εγώ όταν γίνω καλά (βλέπετε, μου αναπτερώνετε το ηθικό και δεν λέω αν, λέω όταν). Μιλήστε για την περίπτωσή μου. Αν κάποιος νιώθει πόνο στα δόντια, έχει ασπράκια στα ούλα, κάνει θεραπείες και ο πόνος επιμένει, ας πάει σε άλλους γιατρούς, ας πάρει κι άλλες γνώμες. Μην επαναπαυτεί. Κι αν δεν έχει χρήματα, εύχομαι όλοι εμείς να κάνουμε έναν φορέα, ένα ταμείο και να βοηθάμε.
Εγώ πήγα σε τρεις γιατρούς: οδοντίατρο, περιοδοντολόγο, στοματολόγο – όλες γυναίκες (ήμουν και φεμινίστρια, τρομάρα μου!). Πήρα γνώμη κι από έναν άντρα οδοντίατρο. Ο καθένας τα δικά του. Πολλοί κόσμος μού λέει «κάνε τους μήνυση, ζήτα αποζημίωση». Δεν το σκέφτηκα ούτε λεπτό. Γιατί δεν θέλω να πιστέψω ότι τόσοι άνθρωποι, επιστήμονες, ήθελαν το κακό μου. Ταλαιπωρήθηκα πάρα πολύ από θεραπείες. Έχασα οχτώ μήνες κι έτσι πέρασε και στο δέρμα του σαγονιού. Χρειάστηκε να το αφαιρέσουν, να αφαιρεθούν αδένες, όλο το σαγόνι, να πάρουν δέρμα από τον θώρακα, να γίνει πλαστική στο πρόσωπο, να μπει τραχειοστομία (έναν μήνα δεν μπορούσα να μιλήσω, μόνο έγραφα), γαστροστομία (τρώω από σωληνάκι ειδικά σκευάσματα και έτσι πίνω νερό και φάρμακα) και τώρα τελευταία να μου άνοιξαν το μάγουλο, να πάρουν μόσχευμα, να βάλουν μέσα στο στόμα γιατί υπήρχε κακή επούλωση. Στο μεταξύ με είχαν ράψει μία ακόμα φορά πριν απ’ αυτό. Αυτά είναι ίσως τα μισά απ’ όσα έγιναν.
Τέσσερις εισαγωγές έκανα στην κλινική. Την τελευταία ήρθε και με μάζεψε από Φλώρινα το ασθενοφόρο του Αγίου Λουκά, γιατί δεν μπορούσα να κουνηθώ και έπρεπε στη διαδρομή να έχω οξυγόνο. Μέχρι στιγμής κόστος πάνω από 50.000–60.000 ευρώ. Θα μου πείτε, γιατί πήγες σε κλινική και όχι σε δημόσιο νοσοκομείο; Γιατί ο καρκίνος μου προχώρησε και έπρεπε να αφαιρεθεί ακόμα και την ίδια μέρα. Σε δημόσιο νοσοκομείο θα με δέχονταν μετά από βδομάδες. Γι’ αυτό και ζήτησα, εγώ που είμαι τόσο περήφανη, τη βοήθειά σας – που απλόχερα δώσατε, και δεν έχω λόγια να σας ευχαριστήσω: όλες, όλους, τους συλλόγους του χωριού μου, τους συγγενείς, τους φίλους κ.λπ. Κάποια στιγμή θα ήθελα να γράψω αναλυτικά όλα τα ονόματα, όλους τους φορείς, και θα το κάνω. Προς το παρόν θα πω για την κυρία Γιάννα, τον Βαλάντη, τον πατέρα Σταύρο, τον Υπάτιο, τη Χρύσα και τον Δημήτρη, που έχουν δώσει την ψυχή τους.
Μεγάλη ανάρτηση, από καρδιάς. Αν αντέξατε να φτάσετε ως εδώ, δείτε κι αυτό:
Θέλω να ευχαριστήσω την ομάδα των γιατρών μου και όλους τους νοσηλευτές της κλινικής του Αγίου Λουκά. Έχω πάθει σοκ – όχι μόνο από τον επαγγελματισμό τους, αλλά και από την απίστευτη ανθρωπιά τους.
Τους γιατρούς και το προσωπικό του νοσοκομείου Φλώρινας. Όσο ήμουν εκεί, καλέσαμε οκτώ φορές ασθενοφόρο και τουλάχιστον δύο φορές με έσωσαν από βέβαιο θάνατο. Την τελευταία έπαθα ασφυξία και «έφυγα». Με επανέφεραν στη ζωή.
Αν θέλετε να κάνετε μια δωρεά, κάντε τη στο μικρό, ταπεινό, νοσοκομείο μας. Ξέρω σίγουρα ότι χρειάζονται κλινοσκεπάσματα και μαξιλάρια.
Τέλος, ευχαριστώ την αδερφούλα μου και τον πολυαγαπημένο μου γαμπρό για τα άπειρα που έχουν κάνει, τη μανούλα μου που μόλις έκανε χαρτιά για σύνταξη – αντί να ξενοιάσει, φαρμακώθηκε. Τα κορίτσια μου, για την ωριμότητα, την ψυχραιμία, τη συνεργασία και την υπομονή παρ’ όλα τα προβλήματά τους (η μία στο φάσμα του αυτισμού), την πεθερά μου που ήρθε από την Αθήνα για να είναι μαζί τους και –εννοείται– τον μόνιμο φροντιστή μου, τον Φάνη. Επίσης, τα ξαδερφάκια μου, Άκη και Ξένια, που είναι δίπλα μου απ’ την πρώτη στιγμή.
Για αυτούς και για δεκάδες άλλους λόγους, επειδή ο καρκίνος γνάθου θερίζει και είναι πολύ σημαντικό να μη χαθεί χρόνος, ΜΙΛΗΣΤΕ ΓΙ’ ΑΥΤΟ. ΦΩΝΑΞΤΕ. ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟ. ΣΩΣΤΕ ΚΟΣΜΟ.
Ευτυχώς ο γιατρός μου, ο κύριος Βαξεβανός, είναι και καθηγητής και ελπίζω να μιλήσει στους φοιτητές του. Να ενημερώσει για την περίπτωσή μου. Να σωθεί κόσμος.
Ως τώρα οι φίλοι που έκανα εδώ ήταν οι υπέροχοι νοσηλευτές του Αγίου Λουκά. Σήμερα γνώρισα και τρεις κυρίες που κάναμε χημειοθεραπεία μαζί. Η καθεμία με τη δική της ιστορία – μα τόσο θαρραλέες όλες…
Καρκίνος γνάθου: Χτυπάει παντού. Ας βοηθήσουμε. Άλλοι άνθρωποι να μην υποφέρουν ούτε να καταστραφούν οικονομικά όπως η οικογένειά μου. Να μη χωρίσουν άλλοι γονείς απ’ τα παιδιά τους.
Κανείς να μη ζήσει ποτέ την κόλαση που έζησα και ζω…
Με το που μπαίνω σ’ έναν χώρο, όλοι με κοιτάνε έντρομοι και αποστρέφουν το βλέμμα. Θέλω να φωνάξω:
«Μπορεί τώρα να μοιάζω με μάγισσα, αλλά είμαι πρώην νεράιδα…»
Κι αν αντέχετε να με δείτε – το πριν και το μετά. Στη δεύτερη θα δείτε ότι το στόμα μου είναι μονίμως ανοιχτό, δεν ξέρω πότε θα κλείσει… τουλάχιστον τώρα μιλάω, έστω σαν ρομπότ.
Update:
Τις πρώτες μέρες κοντεύω να τρελαθώ. Έκλαιγα και παρακαλούσα να πεθάνω. Δύο φορές έφτασα στο μπαλκόνι, να πηδήξω. Τώρα παίρνω σεροτονίνη, δύο ηρεμιστικά και ένα υπνωτικό.
Έχω να το λέω: πρώτα ο Θεός και μετά η επιστήμη. Ας είναι καλά…
Γιώτα Κοτσαύτη
