Βιωματικές Ιστορίες
Η Άννα είχε την ανάγκη να μοιραστεί μαζί μας κάτι βαθιά ανθρώπινο και ξεχωριστό.
Την αγάπη, την κοινή μάχη και τον θαυμασμό για τη φίλη της.
Γιατί κάποιες ιστορίες δεν χωρούν στις λέξεις χρειάζονται και τα βλέμματα, τα χαμόγελα, οι σιωπές και κυρίως η ευγνωμοσύνη.
Δύο χρόνια μετά…
Νοσηλεύτηκαν σχεδόν μαζί. Η Άννα λίγο νωρίτερα, η Ζωή μετά!
Πέρασαν τις ίδιες διαδρομές, «φόρεσαν» τον ίδιο φόβο, αλλά κρατήθηκαν από κάτι πολύ πιο δυνατό: το «μαζί».
Γιατί σ’ αυτή τη μάχη, το πιο μεγάλο φάρμακο είναι η ανθρώπινη παρουσία. Η φιλία που γεννιέται μέσα στον πόνο, έχει ρίζες βαθιές.
Και μετά δεν χρειάζεται πολλά για να αντέξει, μόνο αλήθεια, μοίρασμα και ένα χαμόγελο που λέει «είμαι εδώ».
Δύο χρόνια μετά, είναι και οι δύο υγιείς. Χαμογελούν, ζουν την κάθε στιγμή. Και μοιράζονται όσα έμειναν μέσα τους ,
όχι ως νίκη ή ήττα, αλλά ως υπενθύμιση ότι η ζωή αξίζει όταν τη μοιράζεσαι.
Γιορτάζουν το «μαζί». Γιατί το «μαζί» είναι το μόνο που αξίζει πραγματικά.
Και είναι αυτό που θέλησε η Άννα να μας θυμίσει. Με μια φωτογραφία γεμάτη ζωή. Με μια φιλία που δεν γεννήθηκε από ευκολία, αλλά από φως.
