Δεν ξεχνάς ποτέ την ημέρα που σου χτυπάει την πόρτα ο καρκίνος, ήταν Απρίλιος το 2020 καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά με το σώμα σου η επίσκεψη στον γιατρό σου επιβεβαιώνει τους χειρότερους φόβους σου αυτό που δεν περιμένεις να ακούσεις αυτό που δεν θέλεις κανένας άνθρωπος να ακούσει από τον γιατρό του χάνεις τον κόσμο κάτω από τα πόδια σου σε κυριεύει ο φόβος για το αύριο τι θα συμβεί από εδώ και πέρα? Επέμβαση, χημειοθεραπείες.
Στην περίπτωση την δική μου πήγαν όλα καλά όχι εύκολα όλα αλλά πήγαν.
Είχα τους δικούς μου ανθρώπους που ήταν όλες τις στιγμές δύσκολες και εύκολες δίπλα μου να με εμψυχώνουν να προσπαθούν να βγάλουν κάθε μαύρη σκέψη από το μυαλό μου.
Εύχομαι όλοι άνθρωποι που περνούν τέτοιες καταστάσεις να έχουν ανθρώπους δίπλα τους που να τους δίνουν τόση αγάπη και κουράγιο.
Το ξεπέρασα? Έτσι μου λέει ο ογκολόγος μου έτσι δείχνουν οι μέχρι τώρα εξετάσεις. Ο φόβος όμως δεν μπορεί να ξεπεραστεί κάθε φορά που πας για επανέλεγχο.
Εύχομαι κουράγιο σε όσους παλεύουν αυτή την στιγμή με την νόσο να έχουν καλή ανάρρωση και να μπορέσουν να το ξεπεράσουν και αυτοί.
Για αυτούς που δεν μπόρεσαν εύχομαι δύναμη και κουράγιο σε αυτούς που άφησαν πίσω.
Μαίρη Γκάνη
