● Ακούστε τις ανάγκες και προσαρμόστε τη συμπεριφορά σας σε αυτές.
● Βοηθήστε σε πρακτικά θέματα κατά την μετεγχειρητική φάση ή και κατά τη Θεραπεία.
● Μιλήστε μαζί του/της για ο,τιδήποτε τον/την απασχολεί εφόσον το επιθυμεί.
● Δείξτε τρυφερότητα και ενδιαφέρον.
● Μην προσπαθείτε να καταπιέσετε τα συναισθήματα του/της λέγοντας του/της να μην κλαίει και ότι όλα θα πάνε καλά, αλλά συζητήστε μαζί του/της και δώστε του/της θάρρος
χρησιμοποιώντας ρεαλιστικά επιχειρήματα.
● Προτείνετε να τον/την συνοδεύσετε, εφόσον το επιθυμεί, στις επισκέψεις στον γιατρό ή το νοσοκομείο κατά την θεραπεία.
● Προσπαθήστε να μην τον/την φορτώνετε με το δικό σας άγχος ή φόβο και κρατείστε μια ρεαλιστικά αισιόδοξη στάση. Αν τα δικά σας συναισθήματα είναι πολύ έντονα μην διστάσετε να μιλήσετε για αυτά με έναν φίλο ή ακόμα και με έναν ειδικό ψυχικής υγείας.
● Συμμετέχετε στην λήψη αποφάσεων για την υγεία του/της εφόσον ο/η ίδιος/α επιθυμεί αλλά μην ξεχνάτε ότι η τελική απόφαση είναι δική του/της.
● Βοηθήστε τον/την μετά το πέρας της θεραπείας να επανέλθει στους πρότερους ρυθμούς του/της αποφεύγοντας να τον/την αντιμετωπίζεται σαν άρρωστο/η αλλά συγχρόνως αναγνωρίζοντας τις νέες συνθήκες.
● Παροτρύνετε τον/την σε δραστηριότητες.
● Μην εκλαμβάνετε τις αντιδράσεις του/της προς εσάς ως απόρριψη ή προσωπική αποτυχία. Δώστε του/της τον χρόνο και τον χώρο που χρειάζεται.
● Δεν είστε μόνοι σας! Ενεργοποιήστε το κοινωνικό σας δίκτυο. Μην παίρνετε όλο το βάρος της φροντίδας στους όμως σας. Αφήστε και άλλους να σας βοηθήσουν.
● Αν συνειδητοποιήσετε ότι βουλιάζει στην θλίψη, έχει αποσυρθεί και δεν είναι το ίδιο λειτουργικός/ή με πριν, παροτρύνετε τον/την να επισκεφθεί έναν ειδικό ψυχικής υγείας.
Τσιάρα Ανδρονίκη,MSc Κλινική Ψυχολόγος, Συστημική θεραπεύτρια.
