Θα σας πω κι εγώ μια ιστορία.. Ελπίζοντας έστω κι ένας από όλους εσάς τους μαχητές , να πάρει δύναμη μέσα απ αυτήν και να καταλάβετε πόσο σημαντική τελικά είναι η δύναμη της ψυχής μας..
Πριν λίγα χρόνια ήρθα αντιμέτωπη κι εγώ με αυτή την καθημερινή πλέον στις μέρες μας ασθένεια.. Τον καρκίνο..
Καρκίνος του ενδομητρίου, σπανιότατος για την ηλικία μου μεν, πολύ συχνός σε γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση δε. Ένας καρκίνος που δυστυχώς χρειάζεται να σου ξεριζώσει όλα τα σωθικά σου και ότι όργανο σου έδωσε ο Θεός, και σε προίκισε για να μπορείς να φέρεις στον κόσμο το θαύμα της ζωής, το παιδί σου.
Ήμουν απ’ τις τυχερές βέβαια γιατί είχα φέρει στην ζωή αρκετά χρόνια πριν τον μονάκριβο γιο μου. Οπότε αυτό ήταν ένα κομμάτι που άφησα εύκολα πίσω μου γιατί είμαι και υπέρ της υιοθεσίας. Αλλά είχα άλλο βάρος, το βάρος του να γίνω και να είμαι καλά γιατί έχω ήδη ένα παιδί. Το βάρος που έχει κάθε άνθρωπος και κάθε μανούλα όταν αρρωσταίνει και θέλει να γίνει καλά και να είναι όρθια για τα παιδιά της.
Φανταστείτε πως την μέρα που μου τηλεφώνησαν για να μου πουν τα αποτελέσματα της βιοψία μου ήμουν στο αεροπλάνο και έδενα την ζώνη μου για να κάνω ένα ταξίδι στο εξωτερικό με τον γιο μου. Ο γιατρός επέμενε να μην μου πει απ το τηλέφωνο όμως εγώ τον πίεζα, γιατί το ήξερα, το ένιωθα από πολύ καιρό πριν, πως μέσα μου κάτι δεν πήγαινε καλά..Γιατί δεν υπάρχει μόνο τα σημάδια του σώματος, αλλά και η ψυχή, κάποια βαθύτερα προαισθήματα..
Κι έτσι μου το πε.. Λύγισα, ένιωσα ρίγος να με διαπερνά, όμως κοίταξα το παιδί μου δίπλα μου και είπα όχι, δεν θα χάσω την δύναμη μου και την πίστη μου. Ότι είναι να γίνει θα γίνει. Θα το παλέψω και θα κερδίσω. Κι έτσι έκανα..
Ταξίδεψαμε σε ένα πολύ όμορφο μέρος, είδαμε καλούς μας φίλους, γεμίσαμε όμορφες εικόνες την ψυχή μας και επιστρέψαμε στην Ελλάδα. Όπου εκεί άρχισε η μάχη με αυτό το τέρας..
Χειρουργείο άμεσα, αφαίρεση μήτρας, ωοθηκών, λεμφαδενων και γενικά όλου του αναπαραγωγικου συστήματος κι ότι άλλο συνδέετε . Και μετά γιατρέ; θα είμαι καλά; θα γίνει το χειρουργείο και θα δούμε, θα εξαρτηθεί απ την εικόνα που θα δω όταν σε ανοίξω..
Με πίστη και πραγματική αισιοδοξία άρχισα να κάνω όλες τις απαραίτητες εξετάσεις και να ετοιμάζομαι.. Έκανα εισαγωγή, με το χαμόγελο στα χείλη και ήμουν έτοιμη να δώσω την δική μου μάχη παρέα με έναν σπουδαίο γιατρό, την οικογένεια μου και τους φίλους μου.Μπαίνοντας στο χειρουργείο είδα ενα χριστουγεννιάτικο δέντρο, κι ευχήθηκα όπως κάθε Χριστούγεννα άλλωστε, να έχει ο θεός καλά όλο τον κόσμο κι όλα τα παιδάκια, και να χαρίσει κ σε μένα την υγεία μου για να είμαι δίπλα στο δικό μου παιδί δυνατή και σ αυτές τις γιορτές. Κι έτσι έγινε, μετά από ένα δύσκολο χειρουργείο που όλα πήγαν καλά, η εξέλιξη ήταν αρκετά καλή. Ο γιατρός έκανε τα αδύνατα δυνατά να καθαρίσει κάθε ίχνος του καρκίνου κι εγώ έβαλα επίσης τα δυνατά μου να σηκωθώ, να περπατήσω, να σφίξω τα δόντια όσο κι αν πονούσα και νόμιζα πως μου είχαν ξεριζωθεί τα σωθικά κι έκανα τα πάντα για να γίνομαι κάθε μέρα και καλύτερα και να γυρίσω γρήγορα στο σπίτι μου και στο παιδί μου.
Γύρισα, όρθια κ δυνατή. Με πολλές ανησυχίες, αϋπνίες, πόνους, σκέψεις, φάρμακα, όλα…
Με μεγάλη ανυπομονησία περίμενα την βιοψία μου. Ήταν σχετικά καλή αφού δεν χρειάστηκε να με ταλαιπωρήσει κάποιος κύκλος χημείο θεραπειών πάρα μόνο μερικές ακτινοβολίες.
Πτέσματα λέω μέσα μου, μπροστά σ αυτά που τραβάει τόσος κόσμος. Κι έτσι το είδα πραγματικά κι έτσι πορεύτηκα. Και τελείωσε κ αυτό…
Έμειναν πράγματα καθημερινά για να μου θυμίζουν τι πέρασα, η δυσκολία στο περπάτημα κι η αδυναμία απ την έλλειψη τροφής, οι εξάψεις αφού μπήκα στην κλιμακτήριο απ τα 34, οι πόνοι σε κάθε σημείο της κοιλιάς, οι πονοκέφαλοι, λίγο απ όλα.
Μα πάνω απ όλα εκείνο το κενό, ένα συναίσθημα απώλειας ότι κάτι πλέον λείπει από μέσα μου..
Όμως, για να μην σας κουράζω άλλο μ αυτά, η περιπέτεια μου αυτή με δίδαξε πολλά.
Αν πριν αγαπούσα το σώμα μου μια φορά και δεν είχα ποτέ ακραία πρότυπα ομορφιάς, το αγάπησα εκατό.
Αν πριν είχα μια φορά ευαισθησίες κι ενσυναίσθηση για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου, μετά απ αυτό είχα εκατό.
Αν πριν ένιωθα απλά δυνατή, τώρα νιώθω παντοδύναμη.
Αν πριν πίστευα μια φορά στην δύναμη της ψυχής και της εσωτερικής μας ενέργειας τώρα πιστεύω ακράδαντα, πως κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός κι έχει έρθει για κάποιο μοναδικό λόγο σ αυτή την ζωή!
Είναι πολλά τα αναπάντητα ερωτήματα που έχει ο κάθε ένας μας για όλα τα άσχημα που συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας είτε σε εμάς τους ίδιους είτε σε άλλους, όμως μην ψάχνετε έτσι απλά να δώσετε μια εξήγηση, δεν θα την βρείτε..
Η επιστήμη ναι, κάνει πλέον θαύματα και χωρίς αυτήν ίσως και να μην τα καταφέρναμε μετά από τέτοιες ασθένειες.. Όμως το μεγαλύτερο θαύμα συμβαίνει μέσα μας, στον καθένα ξεχωριστά..
Ψάξτε μόνο βαθιά μέσα σας να βρείτε το βαθύτερο νόημα της ζωής αυτής και τότε θα γίνεται πραγματικά ευτυχισμένοι και δεν θα πονάτε ούτε σωματικά αλλά ούτε ψυχικά.. Να έχετε πίστη στον Θεό αλλά και στον ίδιο σας τον εαυτό, και πιστέψτε με, όταν ανακαλύψετε την δύναμη που έχετε στην ψυχή σας, δεν θα μπορεί να την νικήσει τίποτα..
Με αγάπη,
Αναστασία
