-Θέλεις να ζωγραφίσουμε;
-Ναι.
-Εγώ θα φτιάξω μια καρδούλα και θα γράψω «Σ’ αγαπάω μανούλα».
-Κι εγώ.
-Θα φτιάξω και ένα λουλουδάκι…όπως αυτά που μου ζωγράφιζες πάντα σε όλα μου τα τετράδια..θυμάσαι;
-Ναι.
Η μαμά μου εμφάνισε καρκίνο του μαστού το 2004. Έκανε υποτροπή 17 χρόνια μετά και βρέθηκαν ευρήματα με υποψία μετάστασης στους πνεύμονες, στο συκώτι, στα οστά και στον εγκέφαλο. Έκανε έναν κύκλο χημειοθεραπειών χωρίς καμία μα καμία παρενέργεια. Μόλις τελείωσε οι αξονικές βγήκαν όλες καθαρές!
Η χαρά μας απερίγραπτη! Μετά την τελευταία χημειοθεραπεία, παρουσίασε κάποια συμπτώματα τα οποία θεωρήσαμε πως είναι παρενέργειες των χημειοθεραπειών… Ακολούθησαν φρικτοί πόνοι, εμετοί, αδυναμία των άκρων, παράλυση των ποδιών και τέλος ήρθαν κ οι επιληπτικές κρίσεις…
Η μαμά μου διαγνώστηκε με καρκινοματώδη μηνιγγίτιδα… Βρίσκομαι στο νοσοκομείο και περιμένω να φύγει από τη ζωή… Οι στιγμές που έζησα και συνεχίζω και ζω δύσκολες…φρικτές… Είναι τραγικό να βλέπεις τη μαμά σου να περνάει όλα αυτά… Οι στιγμές δεν περιγράφονται με λόγια…τραυματικές…οι λέξεις είναι λίγες…
Είναι σε ένα μεγάλο απροστάτευτο μωράκι…κι εγώ η μικρή μαμά του…
Με κοιτάζει τρομαγμένη την πιάνω και της λέω μην φοβάσαι μανούλα..είμαι εδώ εγώ..η Χαρούλα σου…σ’ αγαπάω…θα περάσουν όλα…είμαι εδώ μαζί σου… Και τότε ηρεμεί…
Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα νιώθει έτσι η μαμά μου με μένα..συνήθως γινόταν το αντίθετο…εγώ ένιωθα έτσι με τη μαμά μου…
Τον πόνο και τον φόβο μου δεν μπορώ να τον περιγράψω… Σφίγγω τα δόντια να μην κλάψω…της κρατάω το χέρι 24 ώρες το 24ωρο 2 βδομάδες τώρα…
Αυτή τη στιγμή έχει παραλύσει ολόκληρη…μόνο ανασαίνει…
Εύχομαι πότε μα ποτέ…και κανένας μα κανένας ..να μη με καταλάβει πραγματικά…
Σ’ αγαπάω μανούλα μου! Είμαι σίγουρη ότι θα γίνεις άγγελος…θα με προσέχεις από εκεί ψηλά…
Θα είμαι δίπλα σου μέχρι το τέλος… Και ξέρεις κάτι… παρόλο τον πόνο μου…παρόλα τα δάκρυα μου… Αυτό που μου δίνει δύναμη μανούλα μου είναι ότι είχα την δυνατότητα να είμαι δίπλα σου στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής σου... Εγώ ήμουν αυτή που σου κράτησε το κεφάλι στους εμετούς και στις κρίσεις σου…εγώ ήμουν αυτή που σε γύρισε στο πλάι για να μην κάνεις εισροφηση..εγώ ξενύχτισα και ξενυχτάω ακόμα… Σου μιλάω, σε χαϊδεύω, σε φιλάω, σε μυρίζω, σου λέω πόσο σ’ αγαπάω…να σε χορτάσω… Χορταίνεται η μαμά;;
Και νιώθω ακόμα πιο τυχερή γιατί πρόλαβα μανούλα μου…να σου πω ..όλα αυτά που ήθελα να σου πω…είμαι σίγουρη ότι τα άκουσες…κι ας μη μου απαντάς…
Σ’ αγαπάω,
Η Χαρουλίτσα σου
