Ήταν μέσα Μάρτη, σε ένα δωμάτιο του Αρεταίειου, λίγες ώρες πριν είχα αναμετρηθεί με τον γυναικολογικό καρκίνο.
Στο δίπλα κρεβάτι η συγκάτοικος μου η Βίκυ, είχε δώσει ακόμα μεγαλύτερη μάχη και η μορφίνη έρεε άφθονη στο σώμα της δυο μέρες τώρα… δε πήρε πολύ, από τις σχέσεις που τα δευτερόλεπτα μετατρέπονται σε χρόνια και είναι σα να ξέρεις τον άλλο μια ζωή, σα να έχετε βγει από την ίδια μήτρα.
Η γυναικεία φύση που κουβαλάει το ένστικτο της επιβίωσης, ήταν εκεί εκείνο το βράδυ, δεν έφυγε στο χειρουργείο, ο θόρυβος της Βασ. Σοφίας σου θύμιζε ότι υπάρχει ζωή εκεί έξω που σε περιμένει.
On line shopping, το κούριερ θα παραδώσει στο Αρεταίειο και τα γέλια σκέπαζαν τα δάκρυα.
Σήμερα τα φόρεσα πρώτη φορά και είναι υπέροχα.
Ειρήνη
Photo by Mohammad Metri on Unsplash
