Ολόκληρη η οικογένεια μου διαγνώστηκε με καρκίνο, αρχής γενομένης της μητέρας μου,καρκίνο του μαστού, πέθανε όταν εγώ ήμουν δεκαεννιά ετών με μετάσταση στους πνεύμονες.
Μερικά μόλις χρόνια μετά ο αδερφός μου με μυελογενής λευχαιμία, ακολούθησε σειρά θεραπειών κι ο γιατρός του είπε:
-Συνέχισε τη ζωή σου κι όσο πάει
Είκοσι χρόνια μετά είναι ακόμα ζωντανός, αργότερα η γιαγιά μου, μητέρα της μητέρας μου, στο στομάχι, στα 86 της έφυγε.
Ο πατέρας μου αφαίρεσε έναν νεφρό, ίσα που τον πρόλαβε τον καρκίνο και δεν εξαπλώθηκε.
Κι ερχόμαστε σε μένα…..
Αφαίρεση γυναικολογικά και δυο χρόνια μετά ολική αφαίρεση θυρεοειδούς, χωρίς να είχα ποτέ θυροειδη. Και στην δική μου περίπτωση, ο γιατρός είπε:
-Στο τσακ το προλάβαμε!
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί μετά το τελευταίο μου χειρουργείο, άλλαξα τρόπο ζωής, σκέψης, τ’ άλλαξα όλα.
Διάβασα, συμβουλεύτηκα και συνεχίζω. Βοηθάω όλους τους ανθρώπους που υποφέρουν από καρκίνο εθελοντικά, δεν παίρνω χρήματα, δεν τα χρειάζομαι.
Πως τους βοηθάω; Κάνουμε μαζί πρακτική θεραπευτικής γιόγκα, ανακουφιστικής γιόγκα, διαλογιζόμαστε, άλλες φορές κλαίμε, άλλες γελάμε. Αλλά στο τέλος νιώθουμε όλοι καλύτερα.
Τόνια
