Είμαστε δυστυχισμένοι όχι από αυτό που συμβαίνει αλλά από τον τρόπο που το ερμηνεύουμε.
Εάν ένα εξωτερικό γεγονός μπορούσε να μας εγκλωβίσει στην δυστυχία, τότε αυτό θα έπρεπε να ισχύει για όλους τους ανθρώπους. Δεν είναι όμως έτσι. Βλέπουμε ότι στο ίδιο γεγονός διαφορετικοί άνθρωποι αντιδρούν με διαφορετικούς τρόπους.
Αυτό φανερώνει ότι δεν γινόμαστε δυστυχισμένοι από αυτό που συμβαίνει στην ζωή μας αλλά από το τρόπο που το ερμηνεύουμε. Και εδώ είναι που πρέπει να συμβούν οι αλλαγές διότι εδώ παίζεται το παιγνίδι της χαράς και της δυστυχίας.
Δηλαδή να μεταπλάσουμε και να μεταμορφώσουμε τους λογισμούς μας. Τις σκέψεις μας. Να αποκτήσουμε νου και βλέμμα Χριστού.
Ο όσιος Γέροντας Θαδδαίος μας το λέει ξεκάθαρα, «η ζωή μας εξαρτάται από το είδος των λογισμών που καλλιεργούμε. Αν οι λογισμοί μας είναι ειρηνικοί και ήρεμοι, αν έχουν πραότητα και καλοσύνη, τότε έτσι είναι και η ζωή μας.»
Γι αυτό θα σας βάλω μια πρώτη άσκηση εργασίας με τον εαυτό σας:
Άσκηση πρώτη………………
Αρχίσετε να σκέφτεστε ότι η φωνή που ακούτε μέσα στο νου σας διαρκώς, δεν είστε εσείς. Δεν είστε οι σκέψεις σας. Καν δεν σας ανήκουν. Δηλαδή αποταυτιστείτε από αυτό που σας λέει ο λογισμός.
Πείτε όπως έλεγε ο Άγιος Παίσιος, «μήπως ;», «λες;», «ίσως να μην είναι έτσι;». Αυτό μπορούμε να κάνουμε ως αρχή. Να αμφισβητούμε αυτό που μας λέει με «βεβαιότητα» ο λογισμός μας.
Χαράλαμπος Παπαδόπουλος ή πατέρας Λίβυος
