Ημέρα 132… μετά την μεταμόσχευση και είμαι μια ακόμη φορά πίσω σ’ αυτό το δωμάτιο.
Η γυναίκα μου, δεν μπορεί να είναι εδώ μαζί μου, λόγω των περιορισμών του κορωνοϊου
Γι΄αυτό και έχω μισό χαμόγελο σήμερα.
Γι΄αυτό και έχω μισό χαμόγελο σήμερα.
Είναι περίεργο που νοιώθω άνετα εδώ. Παρατήρησα ένα παράξενο φούσκωμα σε μια φλέβα του χεριού μου.
Αυτό είναι το πιο δύσκολο κομμάτι του καρκίνου και της ανάρρωσης, σημειώνεις τόση μεγάλη πρόοδο και ξαφνικά ΜΠΑΜ, σου συμβαίνει κάτι και ξανά προσγειώνεσαι πιω στο νοσοκομείο.
Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να προσευχηθώ να μην είναι τίποτα σοβαρό η να είναι κάτι που διορθώνεται .
Οπότε τώρα περιμένω να δω τι είναι.
η γυναίκα μου έστειλε αυτό το μήνυμα:
Εύχομαι να μπορούσα να είμαι εκεί μαζί σου μωρό μου, αλλά δυστυχώς κάθομαι έξω από τα επείγοντα στο αμάξι (ιδρώνοντας)
Τηλεφώνησε μου μετά τον υπέρηχο και θα περάσω να σε πάρω!
Σ’ αγαπώ❤️
