Φάση 1: Επιβίωσή
Φάση 2: Θρήνος για το «Πώς θα μπορούσε» να είναι η ζωή σου
Φάση 3: Προσαρμόσου και δέξου το καινούριο σου φυσιολογικό
Φάση 4: Κοίτα στον καθρέφτη και ρώτα, «Μ αρέσει αυτό που έγινα?»
Έμεινα σιωπηλή κατά την καραντίνα, αλλά φίλε ο Κύριος δούλευε για μένα …
Ο καρκίνος μου έμαθε φανταστικά πράγματα, αλλά για να είμαι ειλικρινής – επέτρεψε επίσης τόση αρνητικότητα να εισβάλλει στη ζωή μου.
Έπιασα τον εαυτό μου να ΖΗΛΕΥΕΙ ανθρώπους υγιείς και με 2 γερά πόδια.
Έπεσα στην παγίδα να ΣΥΓΚΡΙΝΩ τον εαυτό μου με τους άλλους.
Ψάχνω την ΠΑΡΗΓΟΡΙΆ σε περισσότερα-περισσότερες περιπέτειες, περισσότερο παγωτό, περισσότερο από τα πάντα.
ΠΑΛΕΎΩ να ελέγξω το ανεξέλεγκτο.
ΘΥΜΩΝΩ και γίνομαι ΑΧΑΡΙΣΤΗ που αυτός ο όγκος θα είναι για πάντα κομμάτι της ζωής μου.
Αυτά μπορεί να φαίνονται φυσιολογικές αντιδράσεις στον καρκίνο, αλλά αν μείνει ανεξέλεγκτος μπορεί να καταστρέψει την ψυχή σου. Ένα μέρος που το γνωρίζω πολύ καλά.
Η ηρεμία, ο Χριστός και ο χρόνος μου έδωσαν την ευκαιρία να παλέψω την ερώτηση
«Μ αρέσει αυτό που έγινα;»
δουλεύω πάνω σ΄αυτό
ΠΗΓΗ:
https://www.instagram.com/p/CARSMsAgjyw/?igshid=15cq2jsd2ja1a
