Ο σύζυγος μου μετά από ένα χειρουργείο ανοιχτής καρδιάς το οποίο είχε 100% επιτυχία στο Ωνάσειο, είχε μια αιμορραγία στο έντερο που την προκάλεσαν τα φάρμακα , αμέσως έδειξαν οι μαγνητικές καρκίνο Α βαθμού.
Τρομάξαμε αλλά το ότι ήταν Α΄ βαθμού μας παρηγορούσε , μετά από επιτυχημένη εγχείρηση στο Σισμανόγλειο, δεν χρειάστηκε παράφυση έδρα, μας είπε θετικά λόγια ο γιατρός, ότι ήτανε πολύ καλά τα πράγματα άλλα έπρεπε να κάνει κάποιες χειμειοθεραπείες του είπε προληπτικές….
και εκεί ήτανε το λάθος του ότι δεν πήγε, ταλαιπωρημένος από 2 βαριές εγχειρήσεις αρνήθηκε , συνέχισε να εργάζεται κανονικά, και να ζούμε κανονικά….για 3 χρονιά…
είχε ξεχάσει και καρδιά και καρκίνο…..ώσπου μετά από 3 χρόνια… είχε πολύ δυνατούς πόνους στο ορθό…..
οι εξετάσεις έδειξαν 4ο βαθμό καρκίνο στο έντερο και συκώτι!Στην αρχή πανικοβληθήκαμε ο κύριος Βολακακης ογκολογος στους Αγιους Αναργυρους ανέλαβε την θεραπεία του, μαζί με την ομάδα του κύριου Σιαμαντα.
Πηγαίναμε κάθε 15 μέρες, κάθε Πέμπτη, δεν μπορώ να σας περιγράψω αυτό που νιώθαμε….νομίζαμε οτι πηγαίνουμε σε γιορτή, γιατί κάθε φορά είχαμε μια μικρή νίκη, κάθε φορά και καλύτερα.
το νοσοκομείο ο γιατρός οι νοσηλεύτριες όλα είναι άριστα ….ο σύζυγος μου είναι δυνατός άνθρωπος και έκανε χιούμορ,κατά την διάρκεια της θεραπείας εγώ πότε δεν τον αντιμετώπισα σαν άρρωστο…..λέγαμε οτι πάμε για καφέ…..μέχρι να βγουν οι εξετάσεις πίναμε το καφεδάκι μας στο κυλικείο και δεν σκεφτόμαστε την αρρώστια…
κανένα ασθενή δεν βλέπαμε σαν μελλοθάνατο παρά σαν ένα νικητή στην αίθουσα χημειοθεραπειών καθόμαστε περίπου 6 ώρες , έκανε μια σειρά απο ορούς με φάρμακα, και τελειώνοντας φευγαμε σαν να είχαμε πάει σε γιορτή, γιατί ξέραμε οτι κάθε φορά φτάνουμε στο στόχο μας…την νίκη για την ζωή .
όλα αυτά φέρνουνε κάποιες παρενέργειες όπως περιφερειακή νευροπάθεια, αλλά πάντα με κουράγιο και δύναμη τα αντιμετωπιζαμε.
οι εξετάσεις έδειχναν πιο καλές κάθε φορά,μετα από κάποιους μήνες σταματήσαμε τις χειμειοθεραπείες και κάθε 15 μέρες του χορηγουσανε αντισώματα , ώσπου πρόσφατα κι ενώ πίστευε οτι πια θα παίρνει μόνο χάπια σαν θεραπεία στο σπίτι ….κι ενώ οι εξετάσεις ήτανε πάρα πολύ καλές οι καρκινικοί δείκτες απο 40 ανέβηκαν στο 250 και ξεκίνησε πάλι δεύτερο γύρο…..
κάπου τώρα πρέπει να ξαναβρούμε κουράγιο….και πίστη και ελπίδα …προσπαθούμε να μην πτοηθούμε!
Εγώ τον αντιμετωπίζω όπως πάντα οτι δεν είναι ασθενής…..οτι θα νικήσουμε πάλι …οτι δεν τελειώνει τίποτα, άλλα ξαναρχίζει από την αρχή.
Αγώνας, πίστη, ελπίδα, δύναμη πρέπει να αγαπάει κάποιος πολύ τον άνθρωπο που αντιμετωπίζει αυτήν την ασθένεια για να είναι δίπλα του, για να θεωρεί θείο δώρο την κάθε μέρα που είναι στην ζωή μαζί του για να παλέψει με όλες του τις δυνάμεις στον αγώνα μαζί του...γιατί αξίζει κάθε μέρα το χαμόγελο του, η παρουσία του αν δεν τον αγαπάει πολύ, νομίζω οτι και για τους δυο θα είναι δύσκολο
Ιωάννα
Photo by National Cancer Institute on Unsplash
