Η μανούλα μου, που έχουμε πατημένα τα «-αντα» και οι τρεις, αλλά μας μιλάει ακόμα με υποκοριστικά όταν μας δίνει συμβουλές!
-Να τα αγαπάς τα αδερφάκια σου!
Η μαμά μου, που πάντα μου φτιάχνει γεμιστά ακόμα και το καταχείμωνο, γιατί τα αγαπώ.
Η μητέρα μου, που ποτέ δεν έκρινε τις επιλογές μου, ακόμα και όταν ήταν λάθος!
Η μανούλα μου, που όταν με παίρνει τηλέφωνο (κάθε μέρα) με ρωτάει για τον καιρό και :
–Πότε θα έρθεις;!
Η μαμά μου, που ήταν μικρό κορίτσι όταν με πήρε πρώτη φορά στην αγκαλιά της και μεγάλωσε μαζί μας.
Η μητέρα μου, που δεν αξιώθηκε άλλη μεγαλύτερη επιτυχία από τα τέσσερα παιδιά της και δεν έχει άλλη χαρά, από τις χαρές μας.
Η μανούλα μου, που δοκιμάστηκε σκληρά και έπρεπε να αποχαιρετήσει το ένα!
Για αυτές τις μαμάδες σήμερα η μέρα …
Για τις μαμάδες που έχασαν τα παιδιά τους και τις γυναίκες που ήθελαν να γίνουν
μαμάδες …αλλά δεν τα κατάφεραν .
Χρόνια πολλά μαμά!
Πίστη Κρυσταλλίδου
