Μπορεί να ζούμε σε εποχές που έχουν στεφθεί τρομοκρατικά από μια απειλητική…κορώνα, πλην όμως εμείς αναπολούμε πριγκιπικές συγκινήσεις!
Πριν από ακριβώς ένα χρόνο, 23 Απριλίου, το WinCancer διάβασε τον “Μικρό Πρίγκιπα” σε καρκινοπαθείς με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου.
«Οι άνθρωποι δεν χρειάζονται πάντα συμβουλές· μερικές φορές το μόνο που χρειάζονται είναι ένα χέρι για να κρατηθούν, ένα αυτί να τους ακούσει και μια καρδιά που μπορεί να τους καταλάβει», γράφει κάπου στο αριστούργημα του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ.
Κι αν κάποιοι αναρωτιούνται τι μπορεί να προσφέρει ένα…παιδικό βιβλίο σε ασθενείς με τέτοιου είδους νοσήματα, η ομάδα του WinCancer, πιστή στο δόγμα πως η ανθρώπινη ψυχή χρειάζεται την ουσία των παραμυθιών να ρέει μέσα στις φλέβες της, όπως ακριβώς το σώμα χρειάζεται τις θρεπτικές ουσίες να κυκλοφορούν σε αυτό, τούς απέδειξε το αντίθετο με την δράση στο Γενικό Ογκολογικό Νοσοκομείο Κηφισιάς “Άγιοι Ανάργυροι”.
Σε συνεργασία με την ΜΚΟ ΠΑΜΕΜΜΑΖΙ, η οποία δρα συστηματικά στους χώρους του νοσοκομείου, διαβάσαμε στους μαχητές της ζωής, σε εκείνους, οι οποίοι ανεβαίνουν καθημερινά τον Γολγοθά τους, το γνωστό παραμύθι, που στην εποχή μας ταιριάζει περισσότερο για μεγάλους παρά για λιλιπούτειους αναγνώστες.
Χτυπώντας επιφυλακτικά κάθε πόρτα των νοσοκομειακών δωματίων ξέραμε μόνο πως κάποια θλιβερή ιστορία θα βρούμε από πίσω.
Άνθρωποι κάθε ηλικίας και οι συγγενείς τους να παλεύουν με τον πόνο. Παραμερίζοντας κάθε δισταγμό ρίξαμε γέφυρες με τα διαχρονικά μηνύματα που πηγάζουν από τους φαινομενικά απλούς διαλόγους του ξανθομάλλη πιτσιρικά με τα ζώα. Διαλόγους που θα έπρεπε να κρατούμε όλοι σαν φυλαχτό μέσα μας..
«Μικρός Πρίγκιπας: Πού είναι όλοι οι άνθρωποι; Είναι λίγο μοναχικά στην έρημο… Το φίδι: Είναι μοναχικά, ακόμα και όταν βρίσκεσαι ανάμεσα σε ανθρώπους»
Ποτέ μόνοι….Αυτό είναι και το σύνθημα του WinCancer. Αυτό κάναμε πράξη κι εμείς.
Τα παραμύθια είναι η κιβωτός της μνήμης και παράλληλα ένας μοναδικός τρόπος επικοινωνίας την ζωή. Κι ένα από τα μυστικά της ζωής είναι πως ό,τι αξίζει να κάνουμε είναι αυτά που κάνουμε για τους άλλους.
Συνδυάζοντας αυτά τα δύο είχαμε ως αποτέλεσμα ζεστά χαμόγελα σε κρύα δωμάτια. Και το πιο όμορφο πράγμα είναι να βλέπεις ένα πρόσωπο που υποφέρει να χαμογελά.
Και ακόμα πιο όμορφο είναι να ξέρεις ότι είσαι ο λόγος πίσω από αυτό. Μπορεί αυτό που κάναμε να ήταν μια σταγόνα στον ωκεανό. Αλλά ο ωκεανός θα ήταν μικρότερος αν έλειπε αυτή η σταγόνα….
Μάνος Χατζηγιάννης
