Ναι ξέρω δεν είναι όλα όπως τα ονειρευτήκαμε ή όπως τα είχες σχεδιάσει για μας, αλλά μου φτάνει που είσαι εδώ.
Ναι ξέρω μετά το γάμο μας δεν πήγαμε εκείνο το «ταξίδι του μέλιτος», αλλά για την πρώτη σου χημειοθεραπεία.
Εννοείται πως δεν φανταζόμουν έτσι την επόμενη μέρα της ένωσης μας, αλλά όπως σου κρατούσα το χέρι στη διαδρομή για το νοσοκομείο, ένιωσα τυχερή που επέλεξες να είμαι δίπλα σου σ´ αυτό το ταξίδι ζωής.
Ξέρω πως αυτά τα Χριστούγεννα τα είχαμε φανταστεί αλλιώς, να είμαστε σπίτι μας και να περιμένουμε το πρώτο μας παιδί. Να στολίζουμε το δέντρο μας και εγώ να φτιάχνω τα μελομακάρονα που σου αρέσουν τόσο.
Αλλά είμαστε και πάλι στον 4ο όροφο του Αγιου Σάββα κοιμάσαι ήσυχος δεν πονάς και σκέφτομαι, πως μου φτάνει που είσαι εδώ.
Κάπου είχα διαβάσει πως «ο μόνος τρόπος που μπορούμε να ζήσουμε είναι να μεγαλώσουμε» .
Η μεγαλύτερη αφθονία και πλούτος είναι να μεγαλώνεις δίπλα στον άνθρωπο που αγαπάς!
Ήρθαν τα Χριστούγεννα και εσύ είσαι εδώ και παλεύεις να ζήσεις … δεν θα μπορούσες να μου κάνεις καλύτερο δώρο μονάκριβε μου.
Δίπλα σου έμαθα να εκτιμώ αυτά που έχουν αξία, την δύναμη του μαζί και την ουσία της ζωής, την ίδια
τη ζωή!
Μου φτάνει που είσαι εδώ και μου κρατάς το χέρι,
μου φτάνει που είσαι εδώ και σου κρατώ το χέρι.
Κρυσταλλίδου Πίστη
