Τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι χρόνιες φλεγμονώδεις ασθένειες που εμφανίζονται όταν ο οργανισμός επιτίθεται και καταστρέφει τα δικά του κύτταρα και όργανα.
Είναι η κύρια αιτία χρόνιων ασθενειών σήμερα και επηρεάζουν την υγεία περισσότερων ανθρώπων απ’ ότι επηρεάζουν τα καρδιακά νοσήματα και ο καρκίνος μαζί (1).
Ασθένειες όπως:
Θυρεοειδίτιδα Hashimoto
Ψωρίαση
Ρευματοειδής αρθρίτιδα
Ελκώδης κολίτιδα
Νόσος του Crohn
Ερυθηματώδης λύκος
Δερματίτιδες
Μυασθένεια
Διαβήτης τύπου Ι
Σύνδρομο Sjogren
Σκληροδερμία
Γυροειδής αλωπεκία
Θρομβοπενία
ανήκουν στη κατηγορία των αυτοάνοσων νοσημάτων.
Πρόκειται για νοσήματα που μέχρι τώρα απαιτούσαν τη λήψη ισχυρών φαρμακευτικών αγωγών εφ’ όρου ζωής. Μέχρι πρόσφατα η αντιμετώπιση τους ήταν μόνο συμπτωματική και στόχευε στη μείωση της φλεγμονής και στην καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος.
Η συμπτωματική προσέγγιση είναι όμως ελλιπής αν δεν εντοπιστούν και διαχειριστούν τα αίτια που προκάλεσαν τη νόσο εξαρχής.
Όπως εύστοχα αναφέρει ο Αμερικανός γιατρός Mark Hyman, είναι σαν να παίρνει κανείς ασπιρίνη ενώ κάθεται πάνω σε ένα καρφί. Η ουσιαστική θεραπεία δεν θα ήταν να δώσουμε παραπάνω ασπιρίνη, αλλά να αφαιρέσουμε το καρφί.
Ως γιατροί εκπαιδευόμαστε να διαχειριζόμαστε κυρίως τα συμπτώματα. Πρόκειται για ένα μοντέλο που έδωσε και δίνει εξαιρετικά αποτελέσματα στα οξέα και επείγοντα προβλήματα υγείας, το οποίο όμως δεν λειτουργεί το ίδιο καλά σε ασθένειες που έχουν διάρκεια πάνω από 3 μήνες. Ασθένειες και προβλήματα υγείας που διαρκούν πάνω από 3 μήνες ονομάζονται χρόνια και ανταποκρίνονται σε μια διαφορετική προσέγγιση.
Σύγχρονες διαγνωστικές εξελίξεις στην ιατρική επιτρέπουν πλέον την αιτιολογική αντιμετώπιση των χρόνιων και αυτοάνοσων ασθενειών (2).
Η ανίχνευση των αιτίων με ειδικές εξετάσεις καθιστά εφικτή την παροχή αποτελεσματικότερων, ασφαλέστερων και εξατομικευμένων θεραπειών που απευθύνονται στα υποκείμενα αίτια της νόσου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
