16 Δεκεμβρίου 2019… πλησιάζει η μέρα … μια απλή μέρα σαν όλες τις άλλες… μια απλή μέρα που όμως δημιουργεί τόσο άγχος, φόβο, αγωνία, αλλά παραδόξως και προσμονή, λύτρωση, ελπίδα … ναι γιατί θα πάρω άλλη μια δόση θεραπείας, θα ξαναεπιτεθούμε στον εχθρό που πάει να ανασυσταθεί έπειτα από τον προηγούμενο βομβαρδισμό πριν 15 ημέρες… τον εχθρό … ποιος στ’ αλήθεια είναι αυτός ο εχθρός; Ο ίδιος ο εαυτός μου, ΕΓΩ. Πόσο παράδοξο είναι αυτό, να χαίρεσαι που στρέφεσαι εναντίον του εαυτού σου, που καταστρέφεις τα κύτταρά σου. Πρέπει όμως γιατί κι αυτά ξαφνικά «τρελάθηκαν», αποστάτησαν και στράφηκαν εναντίον μου. Δύσκολη υπόθεση, δύσκολη θεραπεία. Θα κάνεις οκτώ θεραπείες μου είπαν κι εγώ συμφώνησα. Ανυπομονούσα να ξεκινήσω, να νικήσω.
«Τί είναι οκτώ θεραπείες;
«Ότι θέλετε θα το αντέξω.»
Δύσκολος ο δρόμος όμως, πολύ ανηφόρα. Ξαφνικά νιώθεις τόσο αδύναμος, εξαντλημένος, δεν αναγνωρίζεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
Πρώτα το λαχάνιασμα, το άδειασμα στο στομάχι, έπειτα η πίκρα, πολύ πίκρα στο στόμα λες και ήπιες δηλητήριο που δεν φεύγει με τίποτα, μετά τα μαλλιά… βλέπεις τον εαυτό σου με ξυρισμένο κεφάλι και συνειδητοποιείς ότι είσαι άρρωστος.
Αλλάζεις, ταρακουνιέσαι, νιώθεις ότι κάποιος σε τραβάει, σε σπρώχνει να κατέβεις από το τρένο, να σταματήσεις ότι έκανες, ότι προγραμμάτιζες να κάνεις και να κατέβεις.
Και εκεί ξυπνάς, συνέρχεσαι και λες ΟΧΙ, ΟΧΙ, εγώ θα γαντζωθώ, θα κρατηθώ με νύχια και με δόντια και δεν θα κατέβω, δεν θα σου κάνω τη χάρη.
Είναι η ΖΩΗ ΜΟΥ και εγώ αποφασίζω. ΘΕΛΩ να συνεχίσω το ταξίδι, έχω πολλά πράγματα να κάνω, δεν είμαι εύκολος αντίπαλος, δεν πρόκειται να εγκαταλείψω τόσο εύκολα. Τα υγιή κύτταρά μου είναι πολύ περισσότερα από τα «τρελά». Θα τα περιορίσουν, θα τα εξολοθρεύσουν και θα επαναφέρουν την τάξη.
Μπορεί να ταλαιπωρηθώ, αλλά αξίζει τον κόπο. Ποτέ δεν εγκατέλειψα, πάντα προσπαθούσα
– «ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΛΩ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΜΠΟΡΩ» – και τα κατάφερα.
Το έχω αποδείξει ότι μπορώ αρκεί να το θέλω πολύ. Έτσι, και τώρα το θέλω, θα το αντέξω, θα τα καταφέρω.
Μπόρα είναι και θα περάσει. Μπορεί να συννέφιασε για λίγο, αλλά ο Ήλιος πάντοτε βγαίνει μαζί με το ουράνιο τόξο.
Το παράθυρο ανοίγει, ο ανήφορος σταματάει και ξανά από την αρχή συνεχίζουμε. Σηκωνόμαστε και συνεχίζουμε πιο ώριμοι, πιο ταπεινοί, πιο ευτυχισμένοι
Α.Α
