Καλησπέρα.Παρακολουθώ καιρό τώρα τη σελίδα και την αγωνία των ανθρώπων που ταλαιπωρούνται από τον καρκίνο.
Στέλνω αυτό το μήνυμα για να σας παραθέσω τη δική μας ιστορία.
Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο νοσοκομείο ως συνοδός του ηλικιωμένου πατέρα μου.Αν κι έχει κάνει τον κύκλο της ζωής του, με μια ευτυχισμένη ,πολυμελή οικογένεια, δεν παύει να είναι άνθρωπος, με συναισθήματα κι αισθήσεις.
Αυτές πλέον είναι οι τελευταίες του μέρες κοντά μας.
Οι μέρες που θέλω να κρατήσω χαραγμένες βαθιά μέσα στη μνήμη μου για την παλικαρίσια μάχη που δίνει εδώ κι 6 χρόνια και που εντάθηκε το τελευταίο έτος.
Το πρόσωπο παραμορφωμένο από τους όγκους, ο πόνος στα οστά αβάσταχτος ,η ταλαιπωρία μεγάλη.
Κι αυτός να υπομένει καρτερικά με πλήρη συναίσθηση των γεγονότων. Μεγάλο το μάθημα ζωής για εμάς που αφήνει πίσω του.
Μέρες τώρα νιώθω την ανάγκη να εξωτερικεύσω τις σκέψεις μου και δεν θα μπορούσε να βρεθεί πιο κατάλληλος αποδέκτης αυτών.
Σας ευχαριστώ.
