Συνάντησα ρατσιστικές συμπεριφορές όσο πάλευα τον καρκίνο, αλλά διατηρούσα πίστη ότι θα ζήσω!«……..
Μιλήσατε ανοιχτά για το ζήτημα του καρκίνου,
που «σας χτύπησε την πόρτα» στα 38 σας, μόλις, χρόνια:Γιατί;
Σκεφτήκατε ότι μπορεί να δώσετε δύναμη σε άλλους ασθενείς καταθέτοντας την εμπειρία σας;
Κι εδώ το κίνητρο μου όπως για όλα, είναι η Τόνωση του Ηθικού των Άλλων, απλώς με ευρύτερο αριθμό «παραληπτών» τώρα.
Από την άλλη, ίσως αποτελεί και μια μορφή «απενοχοποίησης»:Δηλαδή, δεν καταλαβαίνω γιατί αποφεύγονται κάποια θέματα σαν τον καρκίνο, ενώ π.χ. για τη γρίπη μας θα μιλούσαμε άνετα…
Θέλει, δηλαδή, ηρωισμό να μιλήσεις για τον καρκίνο;
Επειδή είναι μια «θανατηφόρα ασθένεια»;
Τόσα χρόνια μετά, πάντως, εγώ…ζω!.
Είχατε αντιδράσεις γι αυτήν την εξομολόγηση;
Από κάποιους θετικές, κάποιοι όμως φοβήθηκαν.Χάλασε μια συνεργασία, γιατί φοβήθηκε ο παραγωγός ότι διακυβεύονται τα χρήματά του με κάποιον που μπορεί να πεθάνει άμεσα… Αυτό με ενόχλησε, γιατί δεν είχε την ευθύτητα να μου το πει άμεσα:Το έμαθα έμμεσα- από τη συνάδελφο με την οποία θα συμπρωταγωνιστούσαμε, :Ενώ όλα είχαν ρυθμιστεί, ύστερα από 3 μηνες αναμονής να κληθώ στις πρόβες, η συνάδελφος με ειδοποίησε ότι δε θα είμαι στην παράσταση γιατί κάποιος καλοθελητής μίλησε στον παραγωγό για την ασθένειά μου και αυτός φοβόταν να διακινδυνεύσει» για μένα
Εγώ, όμως, δεν έκρυβα την ασθένείά μου, το έλεγα μόνος μου…
Νιώσατε ρατσισμό εις βάρος σας από αυτό το σκηνικό;
Ε, δεν ήταν ρατσιστικό όλο αυτό;
Κοίταξε, αν λ.χ. επέκειτο ο θάνατός μου εντός μηνών, θα ήταν θέμα δικής μου ηθικής υποχρέωσης να αποσυρθώ, αλλά στη δική μου περίπτωση, δεν ήταν «έτσι» τα πράγματα: Η κατάστασή της υγείας μου τότε, μού επέτρεπε να ανταποκριθώ στην παράσταση.
Το αποδεικνύει ο χρόνος, εξάλλου…Είμαι εδώ!
«Επάρατη νόσος», «θηρίο», μάστιγα» κλπ…
Γιατί συχνά οι άνθρωποι αρνούνται να το κατονομάσουν;Πρέπει να το κατονομάζουμε τον καρκίνο;
Αυτό είναι ένα παιχνίδι που κάνει ο άνθρωπος με τις λέξεις…
Πες το όπως θελεις, αν είναι σαφές τι εννοείς…
(αρχίζει να γελάει πηγαία)
Ξέρεις όμως, Έλλη, το βρίσκω λίγο αστείο!
Κάποιος που έχει ασθενήσει από καρκίνο θα βρει κωμικές αυτές οι υπεκφυγές:
Δεν είναι «επάρατη νόσος» αυτό που έχει.Είναι «απλά»…καρκίνος!
Πώς ξεκίνησε αυτή η μάχη τον καρκίνο και ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία;
Εγώ το εντόπισα στην παρωτίδα από ένα εξογκωματάκι που φανηκε έντονα όταν με έβγαλαν φωτογραφία!
Η διαδικασία από τη διάγνωση μέχρι τη θεραπεία και τις εξετάσεις, για να σιγουρευτείς ότι είσαι καθαρός, διαρκεί 5 περίπου χρόνια
Αν πρέπει να επιλέξω μια στιγμή είναι αυτές οι ακαραιαίες στάσεις στον τομογράφο όπου διερωτάσαι: «Τώρα τι συμβαίνει;Γιατί σταμάτησε η σάρωση;’Κάτι είδανε»!
Όμως αυτές οι «διακοπές» είναι μέρος της εξέτασης.
Πόσο επηρέασε τον Δημήτρη Πετρόπουλο αυτή η μάχη;Σας άλλαξε;
Δεν ξέρω πόσο θλιβερό μπορεί να ακουστέι,
αλλά δε με άλλαξε επί της ουσίας…
Μια απώλεια όμως που είχα και δεν αποκαταστάθηκε μέσα μου, είναι πως,
με τον καρκίνο μίκρυνε το προβαλλόμενο στο μέλλον διάστημα:
Δεν έκανα πλέον μακροπρόθεσμα σχέδια.
Δε θα σχεδίαζα, ας πούμε, Απρίλη μήνα ένα πλάνο για το καλοκαίρι, γιατί δεν ήξερα
«αν θα υπήρχα μέχρι το καλοκαίρι».
Αυτό αθροιστικά κι αναπόφευκτα επέδρασε ανασταλτικά σε πολλά όπως στο ενδεχόμενο να κάνω οικογένεια ή άλλα μακρόπνοα σχέδια.
Τι ήταν εκείνο που σας έδωσε τόση δύναμη να το αντιμετωπίσετε;
Δεν ξέρω γιατί, αλλά είχα μια αίσθηση ότι «δεν κινδυνεύει η ζωή μου»: Μια πίστη ιδιαίτερη ότι «δεν είναι το τέλος» ,δεν είναι η ώρα. Όχι ότι δεν είχα αυξομειώσεις και σκαμπανεβάσματα.Δεν έχω κάποια ιδιαιτερη ικανότητα που δεν έχει ο υπόλοιπος κόσμος.
Απλά είχα την πίστη ότι «εγώ δε θα πεθάνω από καρκίνο».
Είμαι γενικά θετικός άνθρωπος.Μπορεί να έχω διακυμάνσεις ή βυθίσματα, αλλά νικάει το θετικό.Δεν ήταν άλλωστε μόνο ο καρκίνος, που ίσως ακούγεται από τα πιο…» φανταχτερά νοσήματα»:
Έκανα δυο μπαλονάκια στην καρδιά μου, όταν τυχαία, χωρίς να χω συμπτώματα, βρήκα βουλωμένη στεφανιαία κατά 98% και γλύτωσα από θαύμα! Ήταν θέμα ελάχιστου χρόνου τότε, να με εγκαταλείψει η καρδιά μου.Βλέπεις;Δεν είναι μόνο ο καρκίνος:
Γι αυτό με βλέπεις να γελάω.Αποκαλούμε τον καρκίνο «επάρατο» ενώ υπάρχουν χίλιοι δυο άλλοι αστάθμητοι κίνδυνοι!
