Ο δικός μου άνθρωπός … ο άντρας μου…
Δεν έλειψε ούτε λεπτό από δίπλα μου, κυρίως όταν ήμουν σε άσχημη κατάσταση…
Πιστεύω ότι την περιπέτεια με την λευχαιμιτσα μου την πέρασε πολύ πιο δύσκολα από μένα…
Μετά είχα και τους άλλους ανθρώπους μου… Τις νοσηλεύτριες μου και τους γιατρούς μου!
Το χαμόγελο τους…
Η μια νοσηλεύτρια πρόσφερε την γκαρσονιέρα των ξένων για να κάνει ένα μπάνιο και να κοιμηθεί ο καλός μου όσο θα είχε βάρδια και θα με πρόσεχε!
Μια άλλη μας έφτιαξε μικρό χιονάνθρωπο και μας τον έφερε να πιάσουμε χιόνι…
Μια άλλη προσφέρθηκε να πάει να μου φτιάξει τα γυαλιά όταν τα έσπασα…
Τα πεθερικά μου που φρόντισαν τα παιδιά μου…
Απλά είμαι ευλογημένη που τους έχω!
Ναταλία
