Πριν 13 περίπου χρόνια σε ηλικία 36 ετών εισήχθηκα εσπευσμένα στο νοσοκομείο με μεγάλη εντερορραγία. Η διάγνωση ήταν σοκαριστική για την οικογένειά μου. Καρκίνος στο ορθό…κι έγινε ακόμη χειρότερο όταν ο γιατρός ανακοίνωσε πως τουλάχιστον για λίγους μήνες θα ήμουν με παρά φύση έδρα (κοινώς σακουλάκι)!
Προσωπικά σοκαρίστηκα με το δεύτερο γιατί θα μου στερούσε τη χειμερινή κολύμβηση! Τη λέξη καρκίνος πού να τολμήσουν να τη ξεστομίσουν! Θα έπεφτα από το παράθυρο. Πίστεψα λοιπόν πως έχω ένα πολυποδάκι που λόγω του νεαρού της ηλικίας έπρεπε να αντιμετωπιστεί με μια πιο επιθετική προσέγγιση. Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι!
Κάπως έτσι ξεκίνησε η περιπέτειά μου. Δύσκολο χειρουργείο,απίστευτοι μεταχειρουργικοί πόνοι,σακουλάκια….κι ήταν μόνο η αρχή! Ότι μεταχειρουργική επιπλοκή υπήρχε ήρθε και με βρήκε! Μη σας κουράζω αντί για 10 μέρες νοσηλεύτηκα 1 μήνα! Αφού βγήκα σα λείψανο από το νοσοκομείο ξεκίνησε το πακετάκι των χημειοθεραπειών,εξακολουθώντας να πιστεύω πως δεν έχω καρκίνο αλλά πολύποδα! Στο ογκολογικό έδινα ρεσιτάλ! Έρχονταν οι γιατροί στην επίσκεψη κοιτάζοντάς με άλλοι τρυφερά,άλλοι με λύπηση και προσπαθούσαν να μου δώσουν κουράγιο…κι εγώ να σκέπτομαι..καλά τί άσχετοι ένα πολυποδάκι έχω πώς κάνουν έτσι!
Ενδιάμεσα από τις χημειοθεραπείες όταν δεν ήμουν χάλια λύσσαγα! Έκανα από ποδήλατο έως rapel [αυτό που παριστάνεις το λοκατζτή κατεβαίνοντας με σχοινιά από πύργο 10 μέτρων]. Και όλα αυτά με το σακουλάκι!
Μετά ακολούθησε το καλοκαιράκι με πακετάκι 30 ακτινοβολιών. Τί απίστευτη καταβολή ήταν αυτή. Δε μάσησα όμως! Όταν τελείωσα και άρχισα να αισθάνομαι καλύτερα ξεκίνησα τα μπάνια στη θάλασσα (με το σακουλάκι) και μικρές καταδυσούλες όχι κάτω από 3 μέτρα…γιατί φοβόμουν μην ξεκολλήσει το σακουλάκι και γεμίσουμε σκ…..! Για να μην ξεχνιόμαστε όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα δούλευα σε πολυεθνική εταιρεία σε ιδιαίτερα απαιτητική θέση με μεγάλη συμπαράσταση όμως από πληθώρα συναδέλφων μου και ιδιαίτερα του γενικού διευθυντή.
Αφού τελείωσε και το πακετάκι των ακτινοβολιών έγινε η επανασύνδεση του εντέρου και ξεφορτώθηκα το σακουλάκι. Κι ενώ προσπαθούσα να προσαρμοστώ και να βελτιώσω την ποιότητα της ζωής μου με τα καινούργια δεδομένα (και κομμένο έντερο και ακτινοβολημένο) πέφτει στα χέρια μου η βιοψία! Τότε συνειδητοποίησα πως δεν είχα απλώς καρκίνο αλλά καρκινάρα κι εγώ τη σκαπούλαρα!!!Η περηφάνια μου που είχα νικήσει δεν περιγραφόταν.
Όταν κατάφερα να βελτιώσω την ποιότητα ζωής μου και δυνάμωσα σωματικά άρχισα να προπονούμαι συστηματικά και να τρέχω σε αγώνες 10χλμ. Βελτιώνοντας συστηματικά τη φυσική μου κατάσταση και αφού κατάφερα να τερματίσω τον πρώτο μου ημιμαραθώνιο πήρα την απόφαση να τρέξω τον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας. Δεν περιγράφεται η ικανοποίησή μου και η συγκίνησή μου όταν περνούσα τρέχοντας και υγιής μπροστά από όλα τα νοσοκομεία που είχα νοσηλευτεί και ιδιαίτερα όταν μπήκα Καλλιμάρμαρο!
Έχω τερματίσει 4 Μαραθώνιους και ετοιμάζομαι για τον 5ο. Τα μετάλλια που αποκόμισα από τους αγώνες είναι δεκάδες αλλά τα σπουδαιότερα παράσημα είναι οι ουλές μου που αποδεικνύουν πως νίκησα τον καρκίνο!
Πρόσφατα πληροφορήθηκα πως στο Μαραθώνιο της Αθήνας έτρεξαν δρομείς που πρόσφατα δοκιμάστηκαν από χημειοθεραπείες! Αυτοί δεν είναι απλά νικητές αλλά θηρία!
Ηθικό δίδαγμα πρώτο: Εμείς είμαστε θηρία κι όχι ο καρκίνος
Ηθικό δίδαγμα δεύτερο: Μιλήστε για τον καρκίνο, μοιραστείτε τη νίκη σας, βοηθήστε αυτούς που νοσούν και όσοι νοσείτε αφήστε τους οικείους σας να σας βοηθήσουν.
Προσωπικά είχα την ευλογία να έχω την αμέριστη υποστήριξη της οικογένειάς μου και των φίλων μου.
Ελπίζω να μη σας κούρασα!
