Ο Σεπτέμβριος σηματοτοδεί την έναρξη της χρονιάς , συναισθηματικά και όχι πραγματικά . Το καινουργιο έτος ξεκινάει με την έλευση του Σεπτεμβρίου και όχι με την αλλάγή της Πρωτοχρονιάς όπως συνηθίζουμε να πιστεύουμε.
Αυτό γίνεται διότι τον Σεπτέμβριο ξεκινάει το σχολικό έτος και τόσο τα παιδιά όσο και οι ενήλικες προετοιμάζονται για αυτό το καινούργιο ξεκίνημα, είναι στην ουσία η έναρξη της παραγωγικότητας μετά την ανάπαυλα των διακοπών.
Πολλά παιδιά νηπιακής και πρώιμης σχολικής ηλικίας αντιμετωπίζουν μια μεγάλη αλλαγή στην ζωή τους , την ένταξη στο σχολείο, μια αλλαγή που καθορίζει την καθημερινότητα τους , διαμορφώνει την προσωπικότητα τους και έχει άμεση σύνδεση με την αυτοπεποίθηση τους, κοινωνικότητα τους.
Το κάθε παιδί είναι απολύτως φυσιολογικό να νιώθει άγχος και φόβο καθώς απομακρύνεται συστηματικά σε καθημερινό επίπεδο απο τους γονείς και τους οικείους του. Πολλά παιδιά βιώνουν άγχος αποχωρισμού εμφανίζοντας παράλληλα σωματικά συμπτώματα όπως κοιλιακό άλγος , πονοκεφάλους αλλά και διαταραχές στον ύπνο τους.
Πώς μπορούν να διαχειριστούν οι γονείς την προσαρμογή των παιδιών τους στο σχολικό πλαίσιο;
Αρχικά πρέπει να καταλάβουμε οτι το παιδί μας όντως βιώνει σχολικό άγχος και δεν γκρινιάζει , ούτε προσποιείται για τα συμπτώματα του. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να συζητήσουμε πραγματικά και ουσιαστικά και να προσπαθήσουμε να κάνουμε πιο απλή την καθημερινότητα του παιδιού μας.
Αυτό το καταφέρνουμε με το να αποσαφηνίσουμε τι γίνεται πραγματικά κάθε μέρα στο σχολείο και να δώσουμε στο παιδί την αίσθηση ότι το εγχείρημα του αυτό ,είναι πιο απλό και προβλέψιμο απο ότι φαντάζεται.
Δεν εκφοβίζουμε, ούτε μαλώνουμε χωρίς βέβαια να φτάνουμε στο άλλο άκρο να υπερπροστατευτουμε και να ωθούμε τα παιδιά μας στην προσκόλληση σε εμάς.
Και εκεί έρχεται το άλλο ζήτημα που είναι το αν μπορεί ένας γονιός να αποχωριστεί το παιδί του και να ελέγξει το δικό του άγχος. Καλό είναι να υπάρχει προεργασία στην κοινωνικοποίηση του παιδιού προτού φτάσουμε στην έναρξη του σχολείου. Οι γονείς θα πρέπει να εισάγουν τα παιδιά τους σε δραστηριότητες μακριά απο αυτούς απο πολύ νωρίς , να επιβλέπουν το παιχνίδι και όχι να ελέγχουν με μία τάση υπερπροστασίας και προσκόλλησης.
Αυτό θα δώσει στους ίδιους την δυνατότητα να ελέγξουν το άγχος και τον φόβο του αποχωρισμού απο τα παιδιά τους, αλλά θα βοηθήσει και τα παιδιά να προσαρμοστούν καλύτερα βλέποντας σε πραγματικά δεδομένα ότι δεν είναι και τόσο κακό τελικά να είμαι μακριά απο την μαμά και τον μπαμπά.
Προσπαθούμε να συνεργαζόμαστε με τους εκπαιδευτικούς χωρίς να γινόμαστε επικριτικοί ή να παρεμποδίζουμε το έργο τους όπως για παράδειγμα να μένουμε όλη την ημέρα μαζί με το παιδί στο σχολείο μέχρι να συνηθίσει.
Είναι αποδεδειγμένο ότι η πιο απλή και αποτελεσματική οδός για την προσαρμογή του παιδιού στο σχολείο είναι ο διάλογος, η ψυχραιμία και τα ξεκάθαρα όρια …
——————————————————————————————————————————–
Μαίρη Ι.Βαρβαρούση
Γεννήθηκε το 1983 στην Πτολεμαΐδα. Είναι απόφοιτος του τμήματος Ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει εργαστεί στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης. Ακολούθησε την κατεύθυνση της Κλινικής Ψυχολογίας με παράλληλη εκπαίδευση στην Γνωστική Αναλυτική και Γνωστική Συμπεριφορική θεραπεία. Συμμετείχε σε συνέδρια με ανακοινώσεις και δημοσιεύσεις.
Από το 2005 ζει και εργάζεται στην Πτολεμαΐδα όπου διατηρεί ιδιωτικό γραφείο.
