Ο Σύλλογος Καρκινοπαθών – Εθελοντών – Φίλων – Ιατρών «Κ.Ε.Φ.Ι.» Αθηνών σε συνεργασία με την κα Εύη Πάσχου, Ψυχίατρο, συνεχίζει τον κύκλο Ανοιχτών Συζητήσεων με θέμα:
«Με αφορμή ένα Έργο Τέχνης»
Η συνάντηση της Ομάδας θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2018 & ώρα 18:00-20:00 (οι συναντήσεις θα επαναλαμβάνονται μια Κυριακή κάθε μήνα.)
Τόπος διεξαγωγής: Γραφεία Συλλόγου «Κ.Ε.Φ.Ι.» Αθηνών,
Φαραντάτων 34, 11527, Γουδί (4ος όροφος)
Επιστημονική Υπεύθυνος & Συντονίστρια:
Εύη Πάσχου, Ψυχίατρος
Δηλώσεις Συμμετοχής:
Γραμματεία Συλλόγου «Κ.Ε.Φ.Ι.» Αθηνών: 210 6468 222, 6447 002
Δευτέρα- Παρασκευή: 10:00-18:00
Το πλαίσιο της συζήτησης οργανώνεται γύρω από την σκέψη ότι…
«Τα έργα τέχνης… είναι σαν τους ανθρώπους…
Αν ακουμπήσουμε πάνω τους, μπορούμε να πάρουμε ερεθίσματα και να ξεκινήσουμε μια δημιουργική κουβέντα μεταξύ μας.
Όλα είναι ανοιχτά.
Ο μόνος κανόνας είναι να ακούσουμε ο ένας τον άλλο με σεβασμό».
Για την επόμενη συνάντησή μας θα πρότεινα ένα μικρό διήγημα της Κικής Δημουλά από τη συλλογή «Εκτός Σχεδίου»
Αντεύχομαι.
Έχω πολλά ράμματα για τη γούνα αυτής της μεγαλοκυρίας που λέγεται ευτυχία. Μου έχει σπάσει τα νεύρα με όσα ισχυρίζεται απολογούμενη που με έστησε. Ότι τάχα ήρθε, αλλά εγώ είχα το νου μου σε τούτο και σε κείνο, κι όπως μου τα προσδιόρισε, με περίμενε σε πράγματα αδύνατα να συμβούν, εκεί ακριβώς που είχα το νου μου. Κι αυτός ήτανε λέει ο λόγος που την προσπέρασα.
Άλλοτε πάλι, επιμένει πως ήρθε, και στάθηκε λέει έξω από κάτι ιστορίες, στις οποίες εγώ είχα μπει ήδη μέσα, είχε τη διάθεση να πετάξει από το παράθυρο και να μπει, αλλά ήταν τόσο υπερυψωμένη η δυσπιστία μου που δεν τόλμησε.
Άλλη δικαιολογία τραβηγμένη από τα μαλλιά, πως εγώ χτύπησα πολύ σιγά την πόρτα της και δεν με άκουσε ή ότι χτύπησα λάθος, τη διπλανή πόρτα και βλέποντάς με να καθυστερώ, συμπέρανε ότι το λάθος μου βγήκε σε καλό και δεν ήθελε να με διακόψει.
Μου έχει απαριθμήσει μία, μία τις στιγμές που την περιείχαν, λέει, αλλά εγώ θυμάμαι μόνο το φόβο που είχα μην τις χάσω…
Είδα και έπαθα να μην έχω την ανάγκη της. Και τώρα που παλεύοντας τα κατάφερα, έρχεται και μου λέει συγχαρητήρια. Πως αυτό ακριβώς, ότι δεν έχω την ανάγκη της, αυτό είναι ευτυχία!
Άπιαστη σου λέω.
Κική Δημουλά – Εκτός Σχεδίου
