Πολλές φορές στην συλλογική κοινωνική συνείδηση αμφισβητείται η παραγκωνίζεται ο ρόλος της ψυχολογικής υποστήριξης στον καρκίνο..
Όμως σήμερα η πραγματικότητα μας ωθεί να αναγνωρίσουμε την θετική συμβολή της ψυχολογικής παρέμβασης σε ασθενείς με καρκίνο και τις οικογένειες τους στοχεύοντας όχι μόνο στην καλύτερη αντιμετώπιση της κατάστασης αλλά και στην βελτίωση της υγείας του ασθενή.
Είναι γνωστό πλέον ότι η ψυχική μας διάθεση, τα συναισθήματα μας επιδρούν στην σωματική μας υγεία, στην λειτουργία του ανοσοποιητικού μας συστήματος μέσω συγκεκριμένων βιοχημικών διαδικασιών. Με πιο απλά λόγια τα θετικά συναισθήματα ενεργοποιούν την έκκριση συγκεκριμένων χημικών ουσιών , των νευροδιαβιβαστων οι οποίοι συμβάλλουν στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού μας συστήματος.
Επομένως η ψυχολογική υποστήριξη στον καρκίνο αποτελεί αποδεδειγμένα και επιστημονικά τεκμηριωμένα βασική ανάγκη και όχι πολυτέλεια.
Επίσης από ερευνητικά δεδομένα διαφαίνεται ότι οι ασθενείς με βοηθητικό υποστηρικτικό πλαίσιο έχουν καλύτερη ποιότητα ζωής.
Που στοχεύει η ψυχολογική παρέμβαση στις οικογένειες των ατόμων με καρκίνο;
• Διαχείριση αρνητικών συναισθημάτων όπως φόβος για την υγεία του δικού τους ατόμου και θυμός για την κατάσταση που βιώνει.
• Ενημέρωση για την επίδραση της δικής τους συμπεριφοράς στην ψυχική διάθεση του καρκινοπαθή.
• Στήριξη της οικογένειας και του κάθε μέλος να φέρουν εις πέρας τους ρόλους σε καθημερινό επίπεδο (επαγγελματικά, κοινωνικά)
• Αυτοφροντίδα του κάθε μέλους προκειμένου να μπορεί να αντεπεξέλθει σε οποιαδήποτε δύσκολη κατάσταση καλείται να αντιμετωπίσει.
Πρακτικά θα πρέπει να αποφεύγονται τα άκρα …από την μία πλευρά να μην συζητάμε καθόλου για αυτό που αντιμετωπίζει ο δικός μας άνθρωπος ή από την άλλη να συζητάμε συνέχεια και να αναμασάμε μονίμως τα ίδια και τα ίδια.
Προσπαθούμε να αποφύγουμε μοιρολατρικές απόψεις και να επιχειρούμε να είμαστε ειλικρινής με τον άνθρωπο μας. Να διατηρούμε τον τρόπο ζωής, όσο είναι εφικτό, που είχαμε πριν την διάγνωση και να φροντίζουμε τον εαυτό μας για να είμαστε δυνατοί για τον άνθρωπο μας. Να εκφράζουμε ελεύθερα τα συναισθήματα μας χωρίς να υιοθετούμε τον ρόλο του υπέρ-αισιόδοξου συγγενή διότι κάτι τέτοιο πολλές φορές αντικρούεται με την πραγματικότητα που βιώνει ο ασθενής.
Από τους πιο σημαντικούς συμμάχους στην αντιμετώπιση του καρκίνου είναι η οικογένεια , οι οικείοι , οι άνθρωποι που φροντίζουν και αγαπούν τον ασθενή…
————————————————————————————-
Γράφει η Μαίρη Ι.Βαρβαρούση
Γεννήθηκε το 1983 στην Πτολεμαΐδα. Είναι απόφοιτος του τμήματος Ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει εργαστεί στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης. Ακολούθησε την κατεύθυνση της Κλινικής Ψυχολογίας με παράλληλη εκπαίδευση στην Γνωστική Αναλυτική και Γνωστική Συμπεριφορική θεραπεία. Συμμετείχε σε συνέδρια με ανακοινώσεις και δημοσιεύσεις.
Από το 2005 ζει και εργάζεται στην Πτολεμαΐδα όπου διατηρεί ιδιωτικό γραφείο.
