Καλησπέρα, με αφορμή αυτην την φωτογραφία που είναι η ζωγραφιά του γιου μου που ζωγράφισε για τον μπαμπά του κατά την περίοδο που περασα στο νοσοκομείο Μεταξα,ήθελα να γράψω αυτό το post.
Σαν πέρυσι λοιπόν στις 11/10/2016 νοσηλεύτηκα για την διαδικασία της αυτόλογης μεταμόσχευσης μυελού των οστών ύστερα από υποτροπή της νόσου που ξαναπέρασα το 2013, με διάγνωση καρκίνος στους λεμφαδενες.
Θα ήθελα λοιπόν να πω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους στάθηκαν δίπλα μου, εκεί κατάλαβα ποιοι άνθρωποι τελικά άξιζαν να είναι δίπλα μου και ένα ακόμα πιο μεγάλο ευχαριστώ σε ένα άτομο το οποίο με στήριξε τόσο πολύ που χωρίς αυτό δεν θα μπορουσα να το περάσω τόσο ανώδυνα και τόσο πολύ δυνατά..και την ευχαριστώ τόσο προσωπικά όσο και δημόσια.
Σήμερα λοιπόν ένα χρόνο μετά από την εισαγωγή μου,ύστερα από την αιματολογική εξέταση μου ο υπέροχος πραγματικά γιατρός μου αλλά και άνθρωπος με αξίες κύριος ΡΕΠΟΥΣΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ μου είπε ότι όλα πήγαν τέλεια, μου είπε ότι όλα είναι καθαρά και απλά να ξαναπάω σε τρεις μήνες!
Καταληγω λοιπόν λέγοντας ότι όλα τα σημαντικά στην ζωή είναι πρώτα ο εαυτός μας,να είμαστε εμείς καλά για να είναι μαζί μας καλά και όσοι μας αγαπάνε..όλα τα υπόλοιπα πρέπει να τα βλέπουμε δευτερα,τα δυσκολα μόνοι μας τα περνάμε..παιδάκι μου γλυκό σου υπόσχομαι λοιπόν ότι θα είμαι εκεί για εσενα,μου δίνεις όση δύναμη χρειάζεται για να κοιτάζω μπροστα..
