Δεν πρόκειται για ένα ή περισσότερα ονόματα, αλλά για υποπροϊόντα της απόγνωσης των απλών ανθρώπων ενώπιον της αδυναμίας της Ιατρικής να μας καταστήσει «αθάνατους» -απέθαντους, ως βρυκόλακες μάλλον…
Οι αγύρτες αγκαθοβολούν χρόνια αμέτρητα σε όλον τον κόσμο και όχι μόνο στον τόπο μας. Ο καρκίνος και η θεραπεία του αποτελούν προνομιακό πεδίο δράσης των θητευτών της αγυρτείας. Επειδή, δυστυχώς, η λέξη καρκίνος παραμένει συνώνυμο σύντομου και πολυώδυνου θανάτου. Πόσο λάθος είναι αυτό στην εποχή μας το γνωρίζουν καλά οι ογκολόγοι αλλά πριν από αυτούς μπορούν να το μαρτυρήσουν οι αμέτρητοι επιβιούντες νικητές του καρκίνου που αυξάνουν γεωμετρικά. Ο καρκίνος είναι μια αρρώστια όπως οι άλλες!
Πάνω από πενήντα σελίδες αφιερώνουν στις «unapproved methods of cancer treatment» οι συγγραφείς του «Ευαγγελίου» της Ογκολογίας με τίτλο «Cancer» (V. De Vita et al. στην έκδοση του 2007).
Λυπάμαι που δε μπορώ να πω κάτι περισσότερο.
Μόνο να επισημάνω, μαζί με αμέτρητους άλλους Ιπποκρατικούς λειτουργούς αυτό:
Φυλαχτείτε! Είναι πολλοί οι δολίως αλλοδρομούντες ψευδοθεραπευτές και είναι παντού!
Εμπιστευθείτε τη βασική έρευνα και τη βασιζόμενη σε αυτήν «ορθόδοξη» Ιατρική -με όλες τις βαριές αδυναμίες της και τα πολλά «άπλυτά» της!
Επειδή είναι ο μόνος σχετικά «ελεγχόμενος» δρόμος…
*Αγύρτης: εκ του αγείρω (ξεσηκώνω) ή εκ του άγυρις (συνάθροιση, αγορά)… Ακόμα: εκ του αγυρτάζω (μαζεύω χρήματα ή ζητώ ελεημοσύνη)
Γράφει ο Αλέξανδρος Αρδαβάνης 
Γράφει ο Αλέξανδρος Αρδαβάνης
Ο Αλέξανδρος Αρδαβάνης γεννήθηκε το 1956 στην Αθήνα, οιονεί τόπος καταγωγής η Κεφαλονιά. Σπούδασε Ιατρική στη Θεσσαλονίκη και μετά την προβλεπόμενη για τους νέους γιατρούς περιπλάνηση στην επαρχία εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Ασκεί την Ογκολογία στην Αθήνα. Γιατρός σε Δημόσιο Νοσοκομείο, σε μια εποχή καθολικής επικράτησης της Κοινωνίας της Αγοράς. Με υπαρξιακή αγωνία άφθονη, ίσως γιατί βρέθηκε στην «καλή μεριά», χωρίς την ασφυκτική πίεση του βιοπορισμού. Έχει εκδώσει τέσσερις ποιητικές συλλογές («Στο νοητό σύνορο των 160», Ίκαρος 2001, «Ως πρόσχημα καταλαλιάς», Μεταίχμιο 2003, «ασφυκτιονία», Αλεξάνδρεια 2005, και «Μην ψάξεις νήμα και ειρμό», Αλεξάνδρεια 2007) και μία συλλογή μικρών πεζών («Θραύσματα και θροΐσματα», Αλεξάνδρεια 2010).
