Δεν μπορεί να κινηθεί ούτε να φάει μόνος του, αλλά το μυαλό του λειτουργεί με έναν μοναδικό τρόπο. Ο Βρετανός θεωρητικός φυσικός, Στίβεν Χόκινγκ, ξεπερνώντας κάθε προσδοκία, δεν αφανίστηκε από την ασθένεια του κινητικού νευρώνα, από την οποία πάσχει, αλλά έβαλε την ιδιοφυή σφραγίδα του στην επιστημονική έρευνα.
Ο Στίβεν Χόκινγκ μπορεί και επικοινωνεί μόνο μέσω ενός υπολογιστή που λειτουργεί με την κίνηση του δεξιού του μάγουλου, του μοναδικού σημείου στο σώμα του που ξέφυγε από την παράλυση.
Όπως και να έχει, είναι μια σπάνια περίπτωση ανθρώπου, όχι μόνο επειδή πραγματοποίησε αξιοσημείωτες έρευνες, αλλά και γιατί κατάφερε να ζήσει πολύ παραπάνω από τα χρονικά πλαίσια που «όριζε» η ασθένειά του.
Από την ηλικία των 12 ετών παρατήρησε δυσκολία στον έλεγχο των άκρων του και από τα 21 του χρόνια δίνει μάχη ενάντια στη νόσο του κινητικού νευρώνα. Είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου παράλυτος από τα 39 του χρόνια, αλλά το γεγονός αυτό δεν εμποδίζει την επιστημονική μεγαλοφυΐα του.
Οι προβλέψεις τον ήθελαν να μην ξεπερνά τα δύο χρόνια ζωής από τη στιγμή που διαγνώστηκε η ασθένειά του, αλλά ο Χόκινγκ άφησε άφωνο τον επιστημονικό χώρο καταφέρνοντας να ζήσει με την ασθένεια για πάνω από μισό αιώνα.
Ο Χόκινγκ σε μία από τις διαλέξεις του καταπιάστηκε με ένα πολύ ευαίσθητο θέμα και με ένα μοναδικό τρόπο, κατόρθωσε να δώσει ένα αισιόδοξο μήνυμα, απευθυνόμενος σε όλους όσους υποφέρουν από κατάθλιψη και αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας .
Συγκεκριμένα, συγκρίνοντας τις ημέρες της κατάθλιψης, με το φαινόμενο των μαύρων τρυπών, δήλωσε σχετικά: «Δεν έχει σημασία πόσο σκοτεινές μοιάζουν, υπάρχει πάντοτε τρόπος διαφυγής».
Ο ίδιος συνέχισε, τονίζοντας πως «το μήνυμα αυτής εδώ της διάλεξης είναι ότι οι μαύρες τρύπες δεν είναι τόσο μαύρες όσο φαντάζουν. Δεν πρόκειται για αιώνιες φυλακές, όπως νομίζαμε κάποτε. Αντικείμενα μπορούν να βγουν από αυτές ακόμη και να αναδυθούν σε άλλα σύμπαντα. Επομένως, εάν αισθάνεστε ότι βρίσκεστε σε μία μαύρη τρύπα, μην εγκαταλείπετε την προσπάθεια γιατί υπάρχει έξοδος διαφυγής».
