Η Χαρά παλεύει με τον καρκίνο και ανακάλυψε τη χαρά της ζωής …

Η Χαρά μας αφηγείται την δική της μάχη, το δικό της θαύμα …

Είναι φορές που θέλω να πω τόσα πολλά και όταν έρχεται αυτή η ώρα το μυαλό σταματάει, δεν ξέρω από που να αρχίσω!

Το όνομά μου είναι Χαρά. Έχω έναν υπέροχο σύζυγο τον Μιχάλη και 4 υπέροχα παιδιά. Ήμουν και εγώ μια φυσιολογική γυναίκα με τη δουλειά μου, σπίτι, οικογένεια ώσπου μια μέρα…. 14 Μάρτιου του 2016 έγινε η διάγνωση. Μετά από 25 ημέρες νοσηλείας στην Αγία Όλγα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ όσο ζω το γιατρό. Χαμήλωσε το κεφάλι βούρκωσε και έφυγε από το δωμάτιο ζήτησε να μιλήσει με το Μιχάλη. Καρκίνος στο συκώτι 4ου βαθμού με μεταστάσεις στο πνεύμονα και στη σπλήνα. Καρκίνος…. Καρκίνος….. Καρκίνος;

Χάσαμε τη γη κάτω από τα πόδια μας και τώρα; Το γνώριζα μόνο σαν ζώδιο, τίποτα παραπάνω καμία ενημέρωση βλέπετε δε με ενδιέφερε καθόλου, μέχρι εκείνη την στιγμή δεν υπήρχε στο σπίτι μου, στη ζωή μου, δεν ήξερα πως ήταν!

Τώρα όμως ξέρουμε, μάθαμε όλοι στην οικογένεια. Η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη. Με στείλανε στους Αγίους Αναργύρους για να ξεκινήσω τις χημειοθεραπείες, στην πρώτη τους έφυγα, οι γιατροί ο κος Σταμούλης και ο κος Σαμαντάς με επαναφέρουν. «Δε ξέρω αν θα αντέξει δεύτερη «είπε ο γιατρός. Προσδόκιμο ζωής 1 Εβδομάδα!

Ψάχνει και μαθαίνει ο Μιχάλης για το έλαιο κάνναβης, δεν είχαμε άλλη επιλογή. Φεύγει Ισπανία και μου το φέρνει. Ήταν σε μορφή υπόθετου, άρχισα να το χρησιμοποιώ. Έκανα παράλληλα και χημειοθεραπείες 28 στο σύνολο. Τις σταμάτησα γιατί δεν άντεχα άλλο ήμουν ζωντανή-νεκρή. Μετά από 1 χρόνο ο πνεύμονας και η σπλήνα καθάρισαν, το συκώτι όμως όχι, ο όγκος έχει μειωθεί από 12 εκατοστά είναι 7,5.

Ήμουν κατάκοιτη στο κρεβάτι 4 μήνες, Πόνους, παρενέργειες, εμετούς, πέσανε τα μαλλιά, τα φρύδια δεν υπήρχανε, πολλά βράδια δεν κοιμόμουν, φοβόμουν, θα ξυπνήσω το πρωί; σκεφτόμουν. Έκλαιγα…. γιατί σε μένα θεέ μου; Τώρα όμως λέω γιατί όχι σε μένα;

Ψυχολογία να ανεβοκατεβαίνει. Μια…. διαφορετική ζωή. Διδάχτηκα όμως πολλά…. έχασα πολλούς φίλους, στο άκουσμα της αρρώστιας φεύγουν, εξαφανίζονται, φοβούνται να σε αντικρίσουν ακόμα δεν το έχω καταλάβει αυτό, αλλά βρήκα άλλους, πιο αληθινούς παλεύαμε μαζί δίπλα- δίπλα στα κρεβάτια είχαμε τα ίδια όνειρα…. να ζήσουμε.

Γνώρισα τις πιο όμορφες και αληθινές αγκαλιές της Χριστίνας και του Δημήτρη, της Μαγδαληνής. Δυστυχώς κάποιοι από αυτούς δεν τα κατάφεραν. Έμαθα όμως πάρα πολλά, έμαθα την αξία της ζωής, την αξία της φιλίας, έμαθα να ζω τη κάθε στιγμή, να ακούω το τιτίβισμα των πουλιών και να καταλαβαίνω πότε είναι χαρμόσυνο και πότε λυπημένο.

Έμαθα να συγχωρώ, να αγαπώ, να δικαιολογώ. Αυτό πρέπει να κάνουμε όλοι μας, η ζωή είναι μικρή, πρέπει να χαιρόμαστε την κάθε στιγμή.

Είχα τον σύζυγο μου μέρα – νύχτα στο πλευρό μου, ήταν ο άγγελος μου Και τον ευχαριστώ πολύ για αυτό, του χρωστάω τα πάντα δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς εκείνον δε τολμώ να το σκεφτώ.

Πιστεύω ότι είναι θέμα χρόνου να τον εξαφανίσω, να τον λιώσω, να φύγει τελείως από πάνω μου!!!

Κάθε πρωί που ξυπνάω κάνω το σταυρό μου και ευχαριστώ το θεό που μου χάρισε μια μέρα ακόμη για να ζήσω!!!! Πρέπει όλοι μας να είμαστε δυνατοί και να ζούμε την κάθε στιγμή! Να μην το βάζουμε ποτέ κάτω, η ψυχολογία μας είναι το παν!!!!

Ζήστε λοιπόν τη κάθε στιγμή, το κάθε λεπτό σαν να είναι το τελευταίο!!!!!! Αυτό το τελευταίο διάστημα έχουμε κάνει πάρα πολλά με το Μιχάλη και μέσα από το δικό μας Γολγοθά γεννήθηκε η https://www.facebook.com/%CE%91%CE%BB%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CE%95%CE%BB%CF%80%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%82-Chain-of-Hope-1632101997103249/?hc_ref=ARRmpXlMf3LQj9NxU3NK57bWe4ee3hAQ-kThNXXRYo0sFFW4asaOTZfpwi-3SzsQEa4&pnref=story Αλυσίδα Ελπίδας στη Μύκονο ένα κατάστημα που βοηθάει τους καρκινοπαθείς.

%cf%87%ce%b1%cf%81%ce%b1-2Τώρα προσπαθούμε να βοηθήσουμε κόσμο που έχει ανάγκη, μας αρέσει αυτό!!! Όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε, δε χρειάζονται πολλά μια μεγάλη αληθινή αγκαλιά, ένα χάδι και ένα καλό λόγο, μια στήριξη, γιατί εγώ είχα τον άγγελο μου στο πλευρό μου, αλλά σκεφτείτε πόσος κόσμος παλεύει με αυτό το θηρίο μόνος του.

‌Σας ευχαριστώ πολύ που με διαβάσατε και συγνώμη αν σας κούρασα!!!! ΤΊΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΤΥΧΑΊΟ ΌΛΑ ΓΙΑ ΚΆΠΟΙΟ ΛΌΓΟ ΓΙΝΟΝΤΑΙ!!! Ο Θεός να δίνει υπομονή, δύναμη και κουράγιο σε όλους μας και στις οικογένειες μας για να πολεμάμε και να βγαίνουμε νικητές από αυτόν τον αγώνα!!!! Η αγαπημένη μου φίλη, η Μαγδαληνή πάντα μου έλεγε «καλές Υπομονές Χαρά μου».

ΚΑΛΕΣ ΥΠΟΜΟΝΕΣ λοιπόν και από μένα. ΚΑΛΕΣ ΥΠΟΜΟΝΕΣ!!!!!