Τον Δημήτρη τον γνώρισα στα τέλη της δεκαετίας του ’90. Στην αρχή δεν είχαμε τις καλύτερες σχέσεις, ούτε όμως, ακόμα και τότε, δεν είχαμε μιλήσει άσχημα ο ένας για τον άλλο. Έβλεπα ένα νέο παιδί, παθιασμένο για τα πιστεύω του, αλλά πάντα με σεβασμό προς την εκπαίδευση. Τα χρόνια πέρασαν, τα πράγματα ηρέμησαν και θεμελιώθηκε αμοιβαίος σεβασμός. Γρήγορα βρεθήκαμε με τον Δημήτρη στην ίδια πλευρά του ποταμού, στον αγώνα για την ουσιαστική αναβάθμιση των ΤΕΙ και για την αναγνώριση των δικαιωμάτων των αποφοίτων μας. Και ξαφνικά ακούστηκε η τουφεκιά… Ο Δημήτρης πάσχει από καρκίνο και μάλιστα επιθετικής μορφής.
Δεν ήθελα να το πιστέψω. Τόσο νέος, τόσο δυναμικός, έχοντας όλη τη ζωή μπροστά του…Τον είδα για χρόνια να το παλεύει σαν πραγματικός Λακεδαιμόνιος. Ήξερε μέσα του ότι οι πιθανότητες ήταν εναντίον του, ότι το κακό θα νικήσει. Αλλά δεν το έβαλε κάτω. Πάλευε με γενναιότητα τον καρκίνο και συνάμα αγωνιζόταν με όλες του τις δυνάμεις για τα Ιδρύματά μας, για τα ΤΕΙ και τη θέση τους στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Ακόμα και πριν λίγους μήνες, ανάμεσα στις χημειοθεραπείες και στον πόνο, έστελνε θέσεις, παρεμβάσεις στις πολιτικές παρατάξεις. Και όμως ήξερε ότι τελικά οι Πέρσες θα περάσουν…
Ίσως ακουστεί υπερβολικό αλλά θα ήθελα να τον αποχαιρετίσω με το γνωστό επίγραμμα του Σιμωνίδη: «Ω ξειν, αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι».
Καλό ταξίδι Δημήτρη στα μονοπάτια του ουρανού
Ο δάσκαλός σου…
Ι.Κ.
<<ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΑΙ, ΟΤΙ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΕ
ΝΑ ΦΟΒΑΣΑΙ, ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΑΡΧΙΣΕ ΠΟΤΕ>>
γράφει ο συγγραφέας – ποιητής.
Δημήτρη μας,
εσύ αντέστρεψες το διεργασιακό σκεπτικό της λογικής του συγγραφέα.
Η Δική σου Ζωή άρχισε νωρίς και, παρότι, φεύγει νωρίς, δεν θα τελειώσει, γιατί άφησες βαθιές τις ρίζες της αγωνιστικότητας, για σπουδές, με προοδευτικές αντιλήψεις συναδελφικότητας, αλληλεγγύης και ανθρωπιάς.
Στο ΤΕΙ Πειραιά, στο Τμήμα Μηχ/γίας:
-Σαν σπουδαστής, ήσουν αντιφατικά ταραχώδης και αμφισβητίας
-Σαν συζητητής, διαλλακτικός και συνετά διαλεκτικός
-Σαν συνάδελφος, στους συμφοιτητές σου, υπερβολικά επιβοηθητικός
Σε κάκιζα, γι’ αυτές τις ταραχώδεις και αντιφατικές αμφισβητήσεις σου, που είχαν και πολιτικό περιεχόμενο, αξιοπρεπούς ήθους και ύφους, όμως κατά βάθος σε συμπαθούσα (όπως το μεγαλύτερο μέρος των Καθηγητών σου), γιατί βρίσκαμε κάτι όμοιο, από τη δική μας φοιτητική ζωή.
Άφησες, τόσο στο Τμήμα Μηχ/γίας, όσο και σε ολόκληρο το ΤΕΙ, τα σημάδια της αξιοπρεπούς αγωνιστικότητας για καλύτερες σπουδές και δίδαξες το ευγενές ήθος της αντιπαλότητας, ακόμη και στις πολιτικές αντιπαραθέσεις, απόδειξη ότι ήσουν συμπαθής και αγαπητός απ΄όλους στο ΤΕΙ.
Οι συνάδελφοί σου σπουδαστές ακολουθούν το έργο που τους δίδαξες, και ήταν στην εξόδιο ακολουθία σου, εκεί, μαζί σου, στο τελευταίο έργο θεατές και συνοδοιπόροι, ενώ εμείς, οι Καθηγητές σου (άλλοι παρόντες εδώ, άλλοι νοερώς, άλλοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης) συμμετέχουμε, καυχόμενοι για εσένα, που ενώ εμείς σου διδάξαμε τις Αρχές της Επιστημονικής Σκέψης, Εσύ, μας δίδαξες τη δύναμη και το ήθος της αγωνιστικότητας.
Το ΤΕΙ ορφάνεψε!
Αγωνιστής και τον τελευταίο καιρό, με την ασθένειά σου. Κατέβαλες τις προσπάθειές σου, όμως τους άξιους/αξιόλογους, η ζωή τους αποδιώχνει μακριά της, γιατί λένε, ότι την «ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ» (η όμορφη ζωή, που ποτέ δε γνωρίσαμε).
Δημήτρη μας,
αγαπημένο μας παιδί – συνάδελφε – φίλε και αξιοπρεπή αγωνιστή των Ιδεών της Εκπαίδευσης και της Ζωής, σου υποσχόμαστε, ότι:
Θα σε θυμόμαστε και αγαπάμε όσο κι εμάς η ζωή (κι ο Θεός) μας αφήσει να ζούμε.
ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ, ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΑΣ.
Τάκης Νίκας
Στις 21 Ιουλίου 2017 έφυγε απο τη ζωή μετά από γενναία και μακρόχρονη
μάχη με την ασθένεια του, την οποία έδινε με χαμόγελο, ο Δημήτρης
Σιαχος. Ο Δημήτρης ήταν ένας εξαιρετικός συνάδελφος και είχε αναπτυξει
σπουδαία και πολύμορφη συνδικαλιστική δράση και μέσα από τους κόλπους
του συλλόγου των Διοικητικων υπαλλήλων του Ιδρύματος του(ΤΕΙ Πειραιά).
Αγαπητέ Συνάδελφε.
Φίλε Δημήτρη.
Ο Δημόκριτος έλεγε οτι ο θανατος δεν συνιστά απόσβεση ολόκληρης της
ζωής του ανθρώπου.
Αυτή η ρήση βρίσκει απολύτως την αντανάκλαση της στη δική σου ζωή. Μια
ζωή της οποίας η διαδρομή ειναι γεμάτη από αγώνα, ευαισθησίες, και
βαθειά ανθρώπινα συναισθήματα.
Θα ζεις πάντα μέσα στο μυαλό και την καρδια μας
Από το Κεντρικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας και όλους τους συναδέλφους
Τα πιο θερμά συλληλητήρια μας στους οικείους του και
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ.
Σ.Π
—————————————————————————————————
Θερμά συλλυπητήρια για τον Δημήτρη.
Σπουδαίος Φοιτητής και μεγάλος αγωνιστής της ζωής. Άξιος ιδεολογικός αντίπαλος, παράδειγμα προς μίμηση.
20 χρόνια πάλεψε με αξιοπρέπεια και τίμησε τους Μολάους και την Λακωνία.
Ελαφρύ το χώμα.
Παύλος Κούρος
Το Δ.Σ του ΕΣΕΠ ΑΕΙ Πειραιά Τ.Τ εκφράζει τα συλλυπητήρια στη σύζυγο και στην οικογένεια του Δημήτρη Σιάχου για την απώλεια του.Ο Δημήτρης υπήρξε ένας ιδεολόγος αγωνιστής της δημοκρατίας και ένας μαχητής της ζωής. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει θα είναι πάντα ζωντανός στις καρδιές μας.
Για το Δ.Σ του ΕΣΕΠ
Ο Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματέας
Απόστολος Κοκκόσης Πέτρος Καλαντώνης
