Αυτές τις μέρες διανύουμε τη Μεγάλη Εβδομάδα, για όποιον όμως μπαίνει σε αντικαρκινικό νοσοκομείο, ζει μια αέναη εβδομάδα των παθών, σε όλη τη διάρκεια της θεραπείας του.
Βιώνει το δικό του ξεχωριστό Πάσχα, το πέρασμα του από τη ζωή, στη ζωή με τον καρκίνο, τη μάχη, αλλά και τη μετάβαση του προς τη θέωση.
Οποίος έρθει αντιμέτωπος με τον καρκίνο είναι αντιμέτωπος με τον ίδιο του τον εαυτό.Βιώνει την προδοσία του σώματος του. Την λιποταξία των κυττάρων του, την εκχώρηση δικαιωμάτων DNA για …30 αργύρια.
Διάγνωση καρκίνος και ξεκινά ο Γολγοθάς της χημειοθεραπείας. Υπόκειται το μαστίγιο των παρενεργειών. Αντιμετωπίζει την ταπείνωση του σώματος και την εντροπία της ψυχής του.
Και πάντα μπροστά του, να τον απειλεί μια πιθανή σταύρωση, να φτάνει στο σημείο να ψηλαφεί το θάνατο. Να τον κυριεύει η απόγνωση, η απελπισία,
«Ηλί Ηλί λαμά σαβαχθανί…Θεέ μου, Θεέ μου, ίνα τι με εγκατέλειπες;»
Αλλά ευτυχώς υπάρχει το φως της Ανάστασης που θα ανατείλει, με σφραγίδα… «ίαση» , αμήν Θεέ μου για όλους … προσδοκώ Ανάσταση.
Κρυσταλλίδου Πίστη