Κι όμως υπάρχουν άνθρωποι…που δεν περιμένουν τα Χριστούγεννα για να σκεφτούν το διπλανό τους…

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν χρειάζεται να περιμένουν τα Χριστούγεννα για να κάνουν μια "καλή πράξη", για να ρίξουν μια ματιά στον άνθρωπο που έχει ανάγκη δίπλα τους, αντίθετα ζουν έχοντας στο νου τους και το διπλανό τους, ανεξάρτητα από το πόσα προβλήματα έχουν πιθανόν και οι ίδιοι.

Στην εποχή της οικονομικής κρίσης και των πολλών προβλημάτων, συνηθίζουμε να λέμε ότι οι άνθρωποι έχουν πια αποξενωθεί μεταξύ τους. Πως κανείς δεν ενδιαφέρεται για το πρόβλημα του διπλανού του…
Κι όμως, όλους αυτούς τους μήνες της ταλαιπωρίας μου, κάθε άλλο παρά μόνος έχω αισθανθεί.
Στο πλευρό μου εκτός από την Πίστη και τη Σοφία, που δεν έχουν λείψει λεπτό, είναι όλη η οικογένειά μου, οι φίλοι και οι συνάδελφοί μου, είναι οι «άγγελοι» της ΔΑΠ, όλοι με την έμπρακτη και συγκινητική τους στήριξη.
Εντυπωσιακά συγκινητική είναι η στήριξη που έχω από το Νοσηλευτικό προσωπικό του Νοσοκομείου και τους Γιατρούς μου. Η γιατρός μου είναι για μένα κάτι παραπάνω από γιατρός, με κάνει να αισθάνομαι απόλυτη ασφάλεια και σιγουριά, ενώ με έχει στο νου της, καλύτερα και από μέλος της ίδιας μου της οικογένειας…
Ταυτόχρονα δεκάδες φίλοι -άγνωστοι μέχρι χθες-, μου στέλνουν  καθημερινά την αγάπη και τη συμπαράστασή τους.
Επίσης, είναι οι εθελοντές όλων των συλλόγων στήριξης των ασθενών του καρκίνου και των οικογενειών τους που γνώρισα αυτό το διάστημα…

Αυτό όμως που με ξάφνιασε και ταυτόχρονα με συγκίνησε απίστευτα, πέρα από την αγάπη με την οποία με έχουν αγκαλιάσει οι κοπέλες του Διαγνωστικού Κέντρου που περνώ συστηματικά για τις απαραίτητες εξετάσεις αίματος, ήταν η αυθόρμητη προσφορά της κοπέλας από την αιμοληψία η οποία ήρθε και μου είπε να την υπολογίζω ως πιθανό «δότη μυελού των οστών», εφόσον η μεταμόσχευση κριθεί απαραίτητη. Μια κοπέλα, σκληρά εργαζόμενη, της οποίας δεν γνώριζα καν το όνομα…

Ναι! τελικά υπάρχουν άνθρωποι!
Υπάρχουν  άνθρωποι που δεν χρειάζεται να περιμένουν τα Χριστούγεννα για να κάνουν μια «καλή πράξη», για να ρίξουν μια ματιά στον άνθρωπο που έχει ανάγκη δίπλα τους, αντίθετα ζουν έχοντας στο νου τους και το διπλανό τους, ανεξάρτητα από το πόσα προβλήματα έχουν πιθανόν και οι ίδιοι.