5η μέρα έξω από το Νοσοκομείο αλλά ακόμα δεν μπόρεσα να πάρω το «επάνω μου»…
Οι πληγές στο στόμα μου παραμένουν έντονες ταλαιπωρώντας με και δυσκολεύοντας με από το να φάω έστω και το παραμικρό (επισκέφθηκα την κλινική στοματολογίας της καθηγήτριας της Οδοντιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ κας Γαλίτη και θα την επισκεφθώ ξανα την επόμενη Τρίτη, ακόμα παραμένει ερωτηματικό ο λόγος της εμφάνισης της τόσο έντονης ουλοραγίας, καθώς είναι εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο).
Τις τελευταίες δύο ημέρες ανεβάζω συστηματικά πυρετό πάνω από 38,5 ενώ δεν πέφτει κάτω από το 37,5.
Αισθάνομαι διαρκώς κουρασμένος και δεν είχα κουράγιο να ανοίξω ούτε τον υπολογιστή μου…
Οι αιματολογικές και βιοχημικές εξετάσεις που έκανα επειγόντως σήμερα, έδειξαν ότι αυτά που αισθάνομαι είναι φυσιολογικά…
Τα λευκά έχουν πέσει πολύ γι’ αυτό συνεχίζω τα ενεσάκια.
Ο αιματοκρίτης δεν ανεβαίνει με τίποτα και όλοι σχεδόν οι δείκτες είναι εκτός ορίων…
Η γιατρός μου συνέστησε προσοχή, υπομονή και προσθέσαμε ισχυρή ημερήσια αντιβίωση στη θεραπεία μου.
Όπως είπαμε:
Η ΜΑΧΗ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΣΕ περιμένουμε τους δείκτες να πέσουν κι άλλο, όπως και να χάσω ακόμα κιλά.
Είναι όμως αναμενόμενες συνέπειες.
Η θετική σας αύρα μου δίνει απίστευτη δύναμη και οι γιατροί μου εμπνέουν ασφάλεια.
Ένα ακόμα ευχαριστώ στη γιατρό Δέσποινα Νάση, είναι λίγο…
