Το χαμόγελο φίλοι μου αγαπημένοι, είναι το γιατρικό για κάθε καρκινοπαθή

Είσαι ένας άνθρωπος σαν όλους τους άλλους. Κάποια στιγμή της ζωής σου, βρίσκεσαι καθηλωμένος σε ένα κρεβάτι. Πονάς. Πονάς πολύ κι έχεις μια στεναχώρια που σε πλακώνει.
Αναπόφευκτα, κλείνεις τα μάτια σου για να διώξεις άσχημες σκέψεις και εικόνες.

Βρίσκεσαι μέσα σε ένα αεροπλάνο. Θέση 22D. Παράθυρο. Πάνω απ’ το φτερό. Δένεις τη ζώνη σου με το γνωστό “κλακ”, σαν να οπλίζει ένα όπλο νομίζεις…
Οι Μηχανές παίρνουν μπρος κι εσύ πάλι παρομοιάζεις τον ήχο σαν αυτόν της θαλάμης της γεμάτης σφαίρες. Το αεροπλάνο βρυχάται ολόκληρο και προσπαθεί να ανέβει πάνω απ’ τα μαύρα σύννεφα που σκορπάν μια τεράστια καταιγίδα με πολλές αναταράξεις.
Σε ζαλίζει το πάνω κάτω. Το αεροπλάνο χτυπιέται ανελέητα. Κι εσύ μαζί του. Έχεις κουραστεί ή μάλλον έχεις φοβηθεί.

Κάποια στιγμή, δειλά δειλά, τα σύννεφα αραιώνουν κι αρχίζεις να βλέπεις μια δυο ακτίνες του ήλιου. Αρχίζουν να χαϊδεύουν το ολοστρόγγυλο τζάμι του αεροπλάνου και μαζί να ζεσταίνουν τα μάγουλα σου. Ξαφνικά και μ’ ένα δυνατό τίναγμα, το αεροπλάνο βρίσκεται πάνω απ΄τα σύννεφα κι ο ήλιος λάμπει! Δυνατότερος από ποτέ άλλοτε! Σα να σου χαμογελάει!
Κοιτάζεις κάτω και τα σύννεφα που κάποτε έμοιαζαν απειλή, τώρα είναι σαν ένα μαλακό, κάτασπρο πάπλωμα κι ο ήλιος τους δίνει διάφορα χρώματα. Μωβ – ροζ… Κι εσύ, έχεις αποτρελαθεί! Κοιτάζεις μια τα σύννεφα και μια τον ήλιο και απλά, χαμογελάς ξανά!
Γιατί ο εφιάλτης έχει τελειώσει!

Το χαμόγελο φίλοι μου αγαπημένοι, είναι το γιατρικό για κάθε καρκινοπαθή. Κι όχι μόνο το χαμόγελο του εαυτού του, αλλά και το χαμόγελο των δικών του ανθρώπων. Των συγγενών, των φίλων του!
Γι’ αυτό είναι σημαντικό, όταν δεν είσαι καλά, όταν πονάς, όταν νομίζεις ότι όλα θα τελειώσουν να χαμογελάς! Γιατί ποτέ δεν ξέρεις αυτό το χαμόγελο σου ποια τρύπα θα ανοίξει στα μαύρα σύννεφα της ζωής σου και πόσες ακτίνες θα σου χαρίσει αυτός ο ήλιος ο ζωοδότης! Και τότε όλα θα φτιάξουν κι αυτή η κακή πτήση της ζωής σου ίσως να μπορέσει να πάρει το δρόμο για το αρχείο!

Αλλά να θυμάσαι…
Όλα εξαρτώνται από σένα!
Αποδέξου τον καρκίνο σαν στοιχείο της ζωής σου.
Μην κλείνεις τα μάτια, κοίταξε τον!
Πες μς δύναμη το όνομα του: ΚΑΡΚΙΝΟΣ!
Και τότε θα τον έχεις ξορκίσει μια για πάντα…

Άννα Λάτσιου