Να ντυθώ, να φτιάξω τα μαλλιά μου και να βάλω το κόκκινο κραγιόν μου, για να έρθω να σε συναντήσω. Θα ήθελα για άλλη μια φορά να νιώσω εκείνη την αγωνία, του αν θα σου αρέσω! Πάντα την είχα αυτή την αγωνία, σε κάθε μας συνάντηση , ακόμα και όταν ζούσαμε μαζί, ακόμα και όταν …
Να ντυθώ, να φτιάξω τα μαλλιά μου και να βάλω το κόκκινο κραγιόν μου, για να έρθω να σε συναντήσω. Θα ήθελα για άλλη μια φορά να νιώσω εκείνη την αγωνία, του αν θα σου αρέσω!
Πάντα την είχα αυτή την αγωνία, σε κάθε μας συνάντηση , ακόμα και όταν ζούσαμε μαζί, ακόμα και όταν ερχόμουν να σε βρω στο νοσοκομείο.
Περίμενα στο βλέμμα σου την επιβεβαίωση των επιλογών μου και του έρωτα σου… δεν μου την στερησες ούτε μια φορά, ακόμα και τους μεγάλους πόνους σου, πάντα κρατούσες «λίγο έρωτα» και λίγη λαχτάρα για μένα.
Θα ήθελα άλλη μια αγκαλιά σου, μια τελευταία αγκαλιά σου, ξέρεις από εκείνες τις μεγάλες τις δικές σου, που χωρούσε όλο τον κόσμο μου μέσα τους ή καλύτερα που έφτιαχναν, έναν ολόκληρο κόσμο μόνο για μένα.
Ξέρεις τι άλλο μου έχει λείψει ; Η φωνή σου.
Να σε ρωτάω αν μ´ αγαπάς και εσυ να απαντάς
-«Ζω για σένα αγάπη μου, είσαι η ζωή μου»!
Θα ήθελα για άλλη μια, μοναδική φορά
ν´ αγγίξω το χέρι σου ενώ αλλάζεις ταχύτητες στο αυτοκίνητο, έτσι για να σου επιβεβαιώσω την επιλογή της διαδρομής μας.
Θα ήθελα για άλλη μια, έστω μοναδική φορά να ήσουν εδώ…
Πίστη Κρυσταλλίδου
