“Αφού η Δαλιδά ,που τελικά δεν αγαπούσε πραγματικά τον Σαμψών, τον έβαλε να κοιμηθεί ήρεμα στην αγκαλιά της, κάλεσε κάποιον να ξυρίσει τις επτά πλεξούδες των μαλλιών του και έτσι άρχισε να τον υποτάσσει, αποστραγγίζοντας τη δύναμη του…Καιρό μετά, τα μαλλιά του Σαμψών μεγάλωσαν σταδιακά…μια μέρα οι Φιλισταίοι τον κάλεσαν σε μια τελετή στο ναό τους. Εκείνος βγήκε έξω και δέθηκε ανάμεσα σε δυο κολόνες. Καθώς ο κόσμος γύρω του τον χλεύαζε γιατί πλέον ήταν τυφλός, ο Σαμψών προσευχήθηκε στο θεό να αποκαταστήσει τις δυνάμεις του «μόνο γι’ αυτή τη φορά». Ο θεός τον άκουσε και Σαμψών έσπρωξε τις κολόνες καταστρέφοντας την οροφή του ναού, σκοτώνοντας όλους εκείνους που ήταν μέσα, συμπεριλαμβανομένου και του ιδίου….»
Σκεφτόμουν πρόσφατα, πως όλοι όσοι έχουν πέσει σε κάποιο σημείο της ζωής τους στη «λακούβα» του Καρκίνου, έχουν χάσει τα μαλλιά τους. Λίγα, πολλά…ξανθά, μαύρα ή άπρα, λίγη σημασία έχει. Τα ‘χουν χάσει.
Πρώτα τούφες τούφες, μετά λίγα παραπάνω, ώσπου να πάρουν την απόφαση να ζητήσουν από δικούς τους συνήθως ανθρώπους, να πάρουν ψαλίδια και ξυριστικές μηχανές και να τους απαλλάξουν μια κι έξω απ τις «τρίχες».
Και τότε στέκουν μπροστά στον καθρέφτη. Τότε πραγματικά νιώθουν πως ξεκινά η αναμέτρηση ή η αντίστροφη μέτρηση.
Πολλοί από αυτούς, επιδεικνύουν το «λαμπερό» κεφάλι τους, άλλοι θέλουν απεγνωσμένα να το κρύψουν με πολύχρωμα μαντήλια, συνήθως ασορτί με όλα τους τα ρούχα! Άλλοι, δε θέλουν να υπάρχει οτιδήποτε που να τους θυμίζει εκείνη την περίοδο που «κάτι έλειπε». Ούτε μια φωτογραφία. Γι’ αυτό αρνούνται πεισματικά να στέκουν σε κάδρα για δημόσια θέα.
Οι Καρκινοπαθείς που χάσαν τα μαλλιά τους στη διάρκεια της αναμέτρησης μα τελικά επιβίωσαν, σπανίως αφήνουν ξανά τα μαλλιά τους να μακρύνουν πολύ…Υιοθετούν το κοντό, αέρινο…το «απελευθερωτικό»!
Όσο κι αν οι γύρω, τους λένε να τα αφήσουν μακριά. Αυτοί επιμένουν. Και μόλις μακρύνουν 5-5 πόντους…κράκ!
Και σε μια κουβέντα, έμαθα γιατί οι «τρίχες» μας τυραννάν τόσο πολύ!
Αρκετοί καρκινοπαθείς, δεν μακραίνουν τα μαλλιά τους επίτηδες…
Απλά αρνείται το υποσυνείδητο μια τέτοια πράξη.
Θέλουν να τα κρατούν κοντά, ζώντας με το φόβο της επιστροφής της ασθένειας και μιας ενδεχόμενης εκ νέου «απώλειας» της δύναμης τους. Μιας ενδεχόμενης νέας ταπείνωσης.
Γιατί αυτό σου κάνει ο Καρκίνος. Σε υποτάσσει. Σε πολλά επίπεδα.
Γιατί κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης, εκεί κατανοείς ότι χάνεις πόντους στο παιχνίδι…το ζητούμενο είναι να βρεις τρόπους την ώρα που χάνεις, να πάρεις τη ρεβάνς.
Άννα Λάτσιου
#WinOverTheCancer #cancersurvivor #cancersupport #cancerfighter
