Όσες φορές ταυτίστηκα με τα κείμενα σου Πίστη , άλλες τόσες έκλαψα από συγκίνηση! έχοντας χάσει την μισή μου οικογένεια από την βρωμοαρρώστια μπορώ να σε καταλάβω και ειλικρινά δεν ήταν λίγες οι φορές που πόνεσα μαζί σου.
Το 2013 και έχοντας μόλις χάσει την μαμά μου από καρκίνο στον πνεύμονα με πολλαπλές μεταστάσεις, για να βρω τον εαυτό μου μετά από όλα αυτά που έζησα μαζί της και με πολλούς άλλους ασθενείς στον τρίτο όροφο στο Θεαγένειο μάζεψα τα πράγματά μου και έφυγα από την Ελλάδα.
Ήρθα στην Γερμανία να στηρίξω την αδερφή μου, που δεν τον πήρε καθόλου καλά τον χαμό της μητέρας μας, ταλαιπωρήθηκε πολύ μέχρι να έρθει το τέλος μεταστάσεις παντού και στον εγκέφαλο είχε γίνει σαν μικρό παιδί κατάκοιτη πια στο κρεβάτι αφού είχε πέσει στην προσπάθεια της να πάει στο μπάνιο και έσπασε τον γοφό της.
Η αδερφή μου με δύο μικρά παιδιά να χρειάζονται φροντίδα τα μάζεψα και έφυγα! Εγώ η βαλίτσα μου και ένα 100ρικο στο πορτοφόλι! Τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολη όπως κάθε νέα αρχή αλλά τα κατάφερα παναθεμα με τα κατάφερα μόνη και χωρίς ένα χέρι να πιαστώ!!
Ο καιρός πέρασε και μετά από πολλές δυσκολίες είχα φτάσει στα όρια μου!Πολλές ώρες δουλειάς είχα γίνει η σκιά του εαυτού μου! Μια μέρα βρήκα έναν καθολικό ναό και μπήκα μέσα να ζητήσω από τον Θεό χάρη και αυτός με άκουσε και μου έστειλε τον Δημήτρη , τον άντρα μου στήριγμα από την πρώτη μέρα μέχρι και τώρα!
Σύντροφος, αδερφός,καλύτερος φίλος τα πάντα όλα το άλλο μου μισό τελευταία όμως χρειάστηκε να γίνει και νοσοκόμος μου, ήρθε ο καρκίνος και μας χτύπησε ξανά την πόρτα.
Το έπιασα μόνη μου στο στήθος το αριστερό! Τον περίμενα όμως τον άτιμο όχι όμως τόσο νωρίς ήμουν προετοιμασμένη .
Όταν άκουσα τα αποτελέσματα των εξετάσεων ήμουν μόνη μου λόγω κορώνας δεν επιτρεπόταν άλλο άτομο, κακοήθης επιθετικός καρκίνος του μαστού δεν με άντεξαν τα πόδια μου και λύγισαν μέσα στο ιατρείο.
Ήρθα στο σπίτι και έκλαψα πολύ με φωνή και εκείνη την στιγμή λες και μαζί με την αρρώστια ήρθε πακέτο και η δύναμη!!Ήταν η μόνη φορά που λύγισα από εκείνη την ημέρα βράχος το αποδέχτηκα και συνειδητοποίησα πως ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει ακόμα ποιο δυνατό!
Ότι ήμουν παλικάρι το ήξερα πίστευα στον εαυτό μου ανέκαθεν τώρα ξέρω ότι είμαι και Terminator όπως με φωνάζει ο Δημήτρης μου χαϊδευτικά !
Πάνω στην ατυχία μου ήμουν τυχερή έγινε το χειρουργείο αφαιρέθηκε μόνο ο όγκος όχι όλο το στήθος στην συνέχεια τριάντα ακτινοβολίες και η τύχη ήταν πως για μια κλωστή γλίτωσα την χημειοθεραπεία και κάνω ορμονοθεραπεία!
Πάντα προσπαθώ να βλέπω τα πράγματα από την καλή τους μεριά είμαι μια ρομαντική ονειροπόλα που πιστεύω στο καλό και το χαμόγελο δεν λείπει ποτέ από τα χείλη μου ακόμα και στα δύσκολα .
Μαζί με την αποδοχή της αρρώστιας έπρεπε να αποχαιρετήσω και το όνειρο μου να γίνω μάνα , η πρώτη ερώτηση που έκανα στον γιατρό ήταν αυτή, γιατί τότε ακριβώς ήμουν έτοιμη από όλες τις απόψεις να φέρω στον κόσμο ένα παιδί!
Δεν πειράζει όμως πιστεύω πολύ στον Θεό και το ξέρω ότι με βοήθησε πολύ ίσως να έχει αλλά σχέδια για μένα τον εμπιστεύομαι έχω αφήσει τα προβλήματα μου σε Αυτόν και ησύχασα .
Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από το χειρουργείο γύρισα στην δουλειά και έπιασα την ζωή από εκεί που την άφησα κάθε τρίμηνο δεν παραλείπω τις εξετάσεις μου και πάντα προετοιμάζω τον εαυτό μου για το καλύτερο αλλά και για το χειρότερο σενάριο!
Η ζωή μικρή κι εμείς περαστικοί απολαμβάνω την κάθε στιγμή και τα όνειρα μου πάντα εκεί να μου κρατούν παρέα!!
Βασιλική
