Είμαι περήφανη και για τις δύο αυτές εκδοχές του εαυτού μου. Προσπαθώ να μην κρύβω τον πόνο μου ή να μην αμβλύνω τη λάμψη μου. Είμαι λαμπερή, ανεξάρτητα από το τι περνάω ή πώς φαίνομαι στους άλλους ανθρώπους
Τα τελευταία 5 χρόνια ήταν ΤΟΣΟ δύσκολα. Είμαι περήφανη για τα βήματα που έκανα για να βελτιώσω τη ζωή μου, αλλά συχνά νιώθω ότι δεν μπορώ να ξεφύγω. Κάποιες μέρες νιώθω ότι με δυσκολία αναπνέω. Από την καταπολέμηση του καρκίνου του μαστού μέχρι τη διαχείριση πολλαπλών χρόνιων ασθενειών και αναπηριών, εκτεταμένες προσωπικές μάχες και την διαδρομή σε ένα σύστημα υγειονομικής περίθαλψης κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας… Όλα αυτά τα ζητήματα εμπόδισαν τις προσπάθειές μου να εκπληρώσω τους στόχους της ζωής μου.
Δεν θα πω ψέματα, το να ζεις το έτος 2022 δεν είναι αυτό που ήλπιζα να είναι. Δεν νομίζω ότι είναι για τους περισσότερους ανθρώπους. Ο κόσμος είναι γεμάτος τραυματικά γεγονότα, χάος και άγχος. Είναι δύσκολο να μην παλεύεις με κάποια μορφή άγχους και θυμού. Όσο σκληρά κι αν προσπαθώ να διατηρήσω τη θετικότητα και την ανθεκτικότητά μου, αυτή δεν είναι η ζωή που φανταζόμουν για τον εαυτό μου όταν μεγάλωνα.
Δεν φανταζόμουν να έχω καρκίνο στα είκοσί μου χρόνια. Δεν φανταζόμουν ολόκληρη την οικογένειά μου παγιδευμένη στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια ενός πολέμου. Τίποτα από όλα αυτά.
Και όμως, με κάποιο τρόπο υπάρχει ηρεμία στο να μάθεις να αφήνεσαι. Πολλοί άνθρωποι δεν θα «καταλάβουν» τον αγώνα μου. Το ταξίδι μου είναι δικό μου. Η ριζική αποδοχή μου θυμίζει ότι μπορώ να αποδεχτώ ότι αυτό είναι το χέρι που μου μοίρασε η ζωή και να το παίξω στο έπακρο.
«Έχω αγαπήσει τα αστέρια πολύ στοργικά για να φοβάμαι τη νύχτα» – Σάρα Γουίλιαμς 🌟
Translated with www.DeepL.com/Translator (free version)
