Εγώ λοιπόν διαγνώστηκα με καρκίνο του τραχήλου της μήτρας οι ογκολόγοι επειδή ήταν πολύ σοβαρή η κατάσταση μου, αποφάσισαν ότι θα κάνω χημειοθεραπείες με ακτινοβολίες ταυτόχρονα και όταν με το καλό τελειώσω τον κύκλο με τις χημειοθεραπείες και της ακτινοβολίες θα κάνω βραχυθεραπειες.
Με τις ακτινοβολίες το μόνο πρόβλημα που είχα ήταν ότι ξεχνούσα εύκολα, όταν έκανα την πρώτη χημειοθεραπεία ήμουν εντάξει ψυχολογικά ( ή έτσι νόμιζα τουλάχιστον ), στην δεύτερη όμως καταλάβαινα ότι άρχισα να πέφτω ψυχολογικά, ενώ μία με δύο ώρες μετά την χημειοθεραπεία ήμουν ευδιάθετη, μετά γινόμουν χάλια είχα αναγούλες, έκανα εμετούς ! Στην 3η χημειοθεραπεία άρχισα να σκέφτομαι να δώσω τέλος στην ζωή μου γιατί νόμιζα ότι θα πεθάνω.
Στο δωμάτιο που ήμουν είχε πάνω από το κεφάλι μου την εικόνα της Παναγίας με τον Χριστό, την βλέπω και λέω Θεέ μου εγώ κουραστικά δεν αντέχω άλλο αφήνομαι στα χέρια σου, ας γίνει το θέλημα σου!
Εκεί που είπα παραιτούμε, ξαφνικά αισθάνθηκα μία δύναμή κοίταξα κατάματα τον θάνατο και είπα εγώ θα νικήσω εσένα και όχι εσύ εμένα, τα έβαλα και με τον εαυτό μου που με είδα να τα παρατάω!
Τελείωσαν ευτυχώς οι χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες και ξεκίνησα τις βραχυθεραπειες, όταν τελείωσαν και αυτές με φωνάζει η γιατρός στο γραφείο της και μου λέει
-δεν έχεις τίποτα πλέον και της λέω
-τι εννοείτε ότι δεν έχω καρκίνο και ότι γλίτωσα την εγχείρηση και μου λέει
-ναι!
Βγήκα στο προαύλιο του νοσοκομείου και ήθελα να ουρλιάξω από χαρά είμαι καλά!
Ήταν μια από τις δυσκολότερες μάχες που έχω δώσει!
Όλια
