Ζω σε μία οικογένεια που ο καρκίνος είναι καθημερινότητα.
Αυτή τη στιγμή έχει η θεία μου και ο ξάδερφός μου, που η μάνα μου έμενε μαζί του μερόνυχτα στον Άγιο Σάββα για μήνες και τελικά μάλλον τα καταφέραμε. Στο παρελθόν είχαν άλλες μου θείες, πριν ούτε δύο χρόνια θυμάμαι που ήμουν στο Μεταξά με την πιο όμορφη θεία του κόσμου και της έκανα παρέα ενώ έκανε χημειοθεραπεία.
Ο αδερφός της μητέρας μου έχει πεθάνει από λευχαιμία, η γιαγιά μου, οι παππούδες μου επίσης πέθαναν από καρκίνο, ενώ η μητέρα μου εντόπισε τον καρκίνο του μαστού σε πολύ αρχικό στάδιο πριν προλάβει να εξελιχθεί.
Γενικά η ασθένεια που ονομάζεται καρκίνος με τρομάζει αλλά η λέξη και η συνθήκη μού είναι δυστυχώς ανυπόφορα οικείες, όπως κι ο φόβος.
Η 4η Φεβρουαρίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου με στόχο την ενημέρωση του συνόλου του πληθυσμού για την ασθένεια.
Μπορεί να έχουμε καταφέρει να φτάσουμε στο φεγγάρι και να μην έχουμε καταφέρει να νικήσουμε τον καρκίνο αλλά κάθε χρονιά έχουμε όλο και περισσότερα όπλα για να τον αντιμετωπίσουμε. Η πρόληψη είναι το πρώτο όπλο που το έχουμε όλοι στα χέρια μας και πρέπει να το χρησιμοποιούμε. Θα τα καταφέρουμε ❤️
Σταματίνα Σταματάκου
