Η 28η Νοεμβρίου είναι ένα σκοτεινό κομμάτι στην καρδιά μου που είναι δύσκολο να το περιγράψω..
Κάθε δύο χρόνια από το 2016 διαγιγνωσκομαι με καρκίνο ακριβώς στις 28 του Νοέμβρη. Το οποίο με έκανε να ξεκινάω χημειοθεραπείες στις ίδιες ημερομηνίες επίσης.
Κάθε επόμενο χρόνο τα τελευταία 4 χρόνια είναι καρκίνος/ύφεση/καρκίνος/ύφεση…
Μοιάζει με έναν άρρωστο κύκλο που νόμιζα ότι δεν θα βγω ποτέ απ’ αυτόν.
Έτσι είμαστε πάλι εδώ στις 28 Νοεμβρίου ενός χρόνου που αν συνεχιζόταν ο κύκλος, θα λάμβανα κι άλλα άσχημα νέα που θα ακολουθούνταν από ένα ακόμα σχέδιο θεραπείας. Ωστόσο, το 2020 μου έφερε άλλα και όχι φόβο.
Μου έφερε τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου μέχρι σήμερα. 💕
Αντί να λάβω άλλη μια προθεσμία υποτροπής, μπαίνω στην 17 εβδομάδα κύησης με το μωρό θαύμα μας και τον σύζυγό μου που είναι στο πλευρό μου και τα βλέπει όλα!
Είχα άγχος αυτό το μήνα ως συνήθως, αλλά αυτή τη φορά δεν ευθυνόταν μόνο ο φόβος της υποτροπής, αλλά η ενοχή που κουβαλάω όντας επιζών, που ήταν ικανός να συλλάβει.
Νοιώθω ένοχη δημοσιεύοντας για την εγκυμοσύνη μου πάρα πολύ, γνωρίζοντας πως μπορεί να πυροδοτήσει άλλους φόβους.
Είναι στιγμές που φοβάμαι τον τόσο ενθουσιασμό, επειδή είναι όλα «τόσο καλά για να είναι αληθινά» και περιμένω την καταστροφή να χτυπήσει.
Η ασθένεια μπορεί να είναι σε ύφεση αλλά οι ψυχικές ουλές παραμένουν κι αυτό είναι απλά μέρος του εαυτού μου τώρα.
Αλλά ΑΡΝΟΎΜΑΙ να αφήσω τον καρκίνο να πάρει την χαρά από εμένα και την οικογένεια μου, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου πρέπει να νιώθουμε καθαρή ευδαιμονία!!!
ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΠΟΥ ΕΣΠΑΣΕ Ο ΚΥΚΛΟΣ! 💜
ΠΗΓΗ:
