Παντελής Παρασκευάς και ο Γιώργος Ντουμάνης είναι άντρες της διπλανής πόρτας με μία ιδιαιτερότητα και κάτι κοινό που τους συνδέει: έχουν υπάρξει φροντιστές για τις αγαπημένες τους συζύγους κατά τη διάρκεια του δύσκολου αγώνα του καρκίνου του μαστού, με την υποστήριξη του Πανελλήνιου Συλλόγου Γυναικών με Καρκίνο Μαστού Άλμα Ζωής. Μιλούν στην ATHENS VOICE για όλα τα δύσκολα συναισθήματα πριν και μετά από μία μετάσταση, την επίπονη συσχέτιση με τον θάνατο και τις νέες καταστάσεις που διαταράσσουν τις ισορροπίες μέσα στο σπίτι.
Πόσα χρόνια είστε παντρεμένοι; Πώς ήταν η ζωή σας πριν την εμφάνιση της νόσου;
Π.Π. Είμαστε 24 χρόνια παντρεμένοι, γνωριστήκαμε φοιτητές στην Πάτρα το ’92 και από τότε είμαστε μαζί. Η διάγνωση έγινε το 2005 σε αρκετά νεαρή ηλικία της συζύγου μου και χωρίς οικογενειακό ιστορικό. Ήταν η περίοδος όπου τα γεγονότα στη ζωή μας διαδέχονταν πολύ γρήγορα το ένα το άλλο, με πολλά όνειρα και στόχους για το μέλλον. Είχαμε ήδη δημιουργήσει μια όμορφη πενταμελή οικογένεια και, όπως ήταν λογικό, οι απαιτήσεις ήταν πολλές τόσο στον χώρο του σπιτιού όσο και στις επαγγελματικές μας υποχρεώσεις.
Γ.Ν. Είμαστε παντρεμένοι από το 1979, 41 χρόνια. Η διάγνωση έγινε τον Δεκέμβριο του 2006. Μέχρι τότε η ζωή μας είχε μια «φυσιολογική ροή», χωρίς ωστόσο ιδιαίτερα θέματα υγείας στο στενό μας κύκλο.
Ποια ήταν η πρώτη σας σκέψη στο άκουσμα της είδησης;
Π.Π. Στο πρώτο άκουσμα της λέξης καρκίνος ξαφνιάστηκα, ένιωσα αμήχανα, δεν γνώριζα πολλά πράγματα τότε, ήλπιζα μέσα μου ότι έχει γίνει κάποιο λάθος. Συνάμα ο φόβος της απώλειας μαζί με πολλά αναπάντητα ερωτηματικά πίεζαν τα συναισθήματά μου. Ήταν βέβαιο όμως ότι θα στεκόμουν υπεύθυνα δίπλα της ό,τι κι αν σήμαινε αυτό, ήταν για μένα η φυσική εξέλιξη μιας πολύ δυνατής σχέσης που είχαμε φτιάξει όλα αυτά τα χρόνια.
Γ.Ν. Η λέξη καρκίνος ήταν «άγνωστη» στο οικογενειακό μας περιβάλλον. Η πρώτη σκέψη ήταν πώς θα το αντιμετωπίσουμε διαχειριζόμενοι ταυτόχρονα έναν διαφορετικό φόβο και μια αλλόκοτη αγωνία για την άγνωστη συνέχεια.
