Πριν τρομάξω λοιπόν φώναξα…

Με λένε Δημήτρη είμαι 46 χρονών και εδώ και έξι χρόνια δίνω τη δίκη μου μάχη με τον καρκίνο στον πνεύμονα. Βρίσκομαι ουσιαστικά στο τέταρτο στάδιο της μάχης μου, μιας και είναι η τέταρτη φορά που υποτροπίασα.

Με λένε Δημήτρη είμαι 46 χρονών και εδώ και έξι χρόνια δίνω τη δίκη μου μάχη με τον καρκίνο στον πνεύμονα. Βρίσκομαι ουσιαστικά στο τέταρτο στάδιο της μάχης μου, μιας και είναι η τέταρτη  φορά που υποτροπίασα.

Στο παρελθόν έχω αφαιρέσει με δυο μεγάλα θωρακοχειρουργικά χειρουργεία σχεδόν όλο το δεξιό μου πνεύμονα και περίπου δεκαπέντε λεμφαδένες και έχω αντιμετωπίσει το θηρίο τόσο ακτινοθεραπευτικά όσο κι χημείοθεραπευτικά.

Τους τελευταίους έξι μήνες δυστυχώς έχουμε βρει νέες εστίες (τέσσερις) στον αριστερό πνεύμονα. Αποφασίσαμε με τους γιατρούς μου να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα χημείοθεραπευτικά.

Σας γράφω γιατί θα ήθελα να σας περιγράψω την εμπειρία μου όπου κατά τη διάρκεια τη τελευταίας θεραπείας μου είχα τη μεγάλη ατυχία να πάθω τοξικό σοκ ώστε κάποιοι να μπορέσουν έγκαιρα να διαγνώσουν τα σημάδια και να προλάβουν τα χειρότερα.

Ξαπλωμένος στο κρεβάτι στο τέλος περίπου της θεραπείας μου άρχισα να αισθάνομαι μια ελαφριά δυσφορία στο στήθος. Το συναίσθημα αυτό αρχικά μοιάζει μ’ αυτό του φουσκώματος στο στομάχι, οπότε σχεδόν μηχανικά σηκώθηκα και κάθισα στο κρεβάτι.

Σαν να ήθελα να απελευθερώσω τον αέρα από το στομάχι μου. Ταυτόχρονα ένιωσα ένα ελαφρύ κάψιμο στα πόδια μου τα οποία ήταν κρεμασμένα το οποίο σταδιακά γινόταν εντονότερο.

Μόλις πέρασε στα χέρια και στα χείλη μου κατάλαβα ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει. Φώναξα με όλη μου τη δύναμη τους γιατρούς (μιας και λόγω COVID 19 οι θεραπείες μας γίνονται χωρίς να έχουμε συνοδούς) και κατόπιν κατατρομαγμένος δικαιολογημένα πανικοβλήθηκα.

Η δυσκολία στην αναπνοή μιας και ο κορεσμός μου είχε πέσει στο 78 και οι σπασμοί που άρχισε να κάνει το κορμί μου με έφεραν πιστεύω μια ανάσα από το κώμα.

Η εξαιρετικά γρήγορη αντίδραση των ιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού είχε σαν αποτέλεσμα δύο λεπτά αργότερα να βρίσκομαι στην εντατική σε ελεγχόμενη κατάσταση. Πριν τρομάξω λοιπόν φώναξα. Πριν τους τρομάξω όλους τους έκανα να μ’ ακούσουν.

Δεν άργησα γιατί δεν έκανα δεύτερες σκέψεις. Στη μάχη μας μάλλον δεν έχουμε την πολυτέλεια γι’ αυτο. Κι αν οι γιατροί μας μάχονται μαζί μας στο μυαλό μου έχω ότι ο Θεός μου δώσε τη δυνατότητα να συνεχίσω να πολεμάω.

Δημήτρης Τζανης

 

 

Photo by Bora Sözüer on Unsplash