Η 6η Σεπτεμβρίου του 2017 ήταν πιθανότατα η χειρότερη μέρα στη ζωή της Μαρίας.
Ήταν 16 χρόνων και καθόταν στο γραφείο ενός γιατρού όταν άκουσε τις λέξεις «Έχεις καρκίνο». Η Μαρία διαγνώστηκε με υψηλού κινδύνου οξεία λεμφοβλαστικη λευχαιμία. Έπρεπε να μεταφερθεί σε άλλο νοσοκομείο καθώς δεν υπήρχε παιδίατρος ογκολόγος διαθέσιμος εκεί που βρισκόταν. Μια οσφυονωτιαια παρακέντηση επιβεβαίωσε τη διάγνωση.
Εκείνη την μέρα η Μαρία φοβήθηκε για τη ζωή της πως αυτό το τέρας που αποκαλούμε καρκίνο θα της την έπαιρνε. Οι άνθρωποι συχνά λησμονούν πως έφηβοι μάχονται ενάντια στον παιδικό καρκίνο επίσης, και το χειρότερο είναι πως είναι πλήρως ενήμεροι για τη σοβαρότητα της κατάστασης.
Σύντομα ξεκίνησε χημειοθεραπεία και τα μαλλιά της έπεσαν τούφα τούφα. Αποφάσισε να ξυρίσει το κεφάλι της και σαν μαχήτρια που είναι ένιωσε όμορφη. Δυστυχώς οι παρενέργειες από τη θεραπεία σύντομα θα ερχόντουσαν. Ναυτία, εξαιρετική κόπωση, εμετοί.
Η Μαρία ήθελε να κλαίει κάθε μέρα.
Μερικές εβδομάδες αργότερα ήταν στη μονάδα εντατικής θεραπείας γιατί έπαθε πνευμονία. Έγινε πολύ ασταθής κι έπρεπε να διασωληνωθει. Οι γιατροί έλεγαν συνεχώς στη μητέρα της πως δεν θα βγάλει τη νύχτα.
Για 7 μήνες η Μαρία δεν έφυγε από το νοσοκομείο. Η χημειοθεραπεία την αρρώστησε τόσο πολύ που δεν μπορούσε να γυρίσει σπίτι και χρειαζόταν συνεχή ιατρική περίθαλψη. Οι φλέβες της ήταν σε τόσο άσχημη κατάσταση που δεν μπορούσαν να αντέξουν μια βελόνα χωρίς να καταρρεύσουν και της τοποθετήθηκε μια κεντρική γραμμή.
Η Μαρία μεταμορφωθηκε από ένα αθλητικό παιδί σε μια έφηβη αναγκασμένη να είναι καθηλωμένη σε ένα κρεβάτι σοβαρά άρρωστη. Μέρα με τη μέρα έχασε βάρος κι έπαψε να είναι ο εαυτός της. Επίσης έλαβε 8 κύκλους ακτινοθεραπείας στο κεφάλι.
Αυτή τη βδομάδα η Μαρία έλαβε τα νέα πως είναι ακόμη ελεύθερη καρκίνου χαίρει υγείας. Είναι 17 χρόνων και είναι καλά.
