Θεραπευτική προσέγγιση κατά το Β’ Τρίμηνο
Η Θεραπευτική προσέγγιση του καρκίνου του μαστού στο Β’ τρίμηνο της κύησης οφείλει να είναι απολύτως εξατομικευμένη, όπως άλλωστε και κάθε θεραπευτική προσέγγιση στον καρκίνο του μαστού ανεξαρτήτως κύησης. Και στο Β’ τρίμηνο της κύησης, όπως και στο πρώτο τρίμηνο, εξετάζεται το ενδεχόμενο της διακοπής της κύησης και εξαρτάται από την απόφαση της εγκύου ασθενούς και του συντρόφου της, απόφαση που θα πρέπει να παρθεί έπειτα από ενδελεχή ενημέρωση από τη συμβουλευτική-θεραπευτική ομάδα. Το στάδιο της κύησης (η ηλικία της κύησης) καθορίζει σε ένα βαθμό και την τελική απόφαση για τη διακοπή ή τη συνέχισή της. Σε όσο πιο πρώιμο στάδιο βρίσκεται η κύηση, τόσο πιο «ορατή» είναι η επιλογή της διακοπής της.
Τρόποι αντιμετώπισης
Όταν επιλέγεται η συνέχιση της κύησης, τότε στη φαρέτρα των θεραπευτικών επιλογών περιλαμβάνονται η χειρουργική αντιμετώπιση και η υπό προϋποθέσεις συστηματική χημειοθεραπεία, ενώ και σε αυτό το στάδιο (β’ τρίμηνο) αντενδείκνυται η ακτινοθεραπεία.
Η χειρουργική προσέγγιση είναι όμοια με αυτή του Α’ τριμήνου τόσο όσον αφορά στο μαστό όσο και στη μασχαλιαία κοιλότητα. Ιδιαίτερη μέριμνα θα πρέπει να δίνεται στον έλεγχο του εμβρυϊκού καρδιακού ρυθμού τόσο προεγχειρητικά όσο και μετά την επέμβαση. Επίσης, ιδιαίτερη προσοχή συστήνεται στη φαρμακευτική αγωγή (αναλγητικά) μετά το χειρουργείο, όπου προτιμάται η χρήση της παρακεταμόλης, κωδεϊνούχων και οπιοειδών σκευασμάτων για την πρόληψη της πρόωρης μυομητρικής δραστηριότητας.
Η χημειοθεραπεία στο Β’ τρίμηνο θα πρέπει να προσφέρεται ως θεραπευτική επιλογή δεδομένου ότι δίνει πλεονέκτημα επιβίωσης στην έγκυο ασθενή με καρκίνο μαστού. Η χρήση μάλιστα των ουσιών που ενδείκνυνται στην κύηση στα πλαίσια της συστηματικής χημειοθεραπείας είναι ιδιαίτερα σημαντική. Σε γενικές γραμμές χρησιμοποιούνται με σχετική ασφάλεια οι ανθρακυκλίνες, ενώ οι αναφορές για την ασφάλεια του εμβρύου από τη χρήση των ταξανών είναι ενθαρρυντικές.
Οι ουσίες που χρησιμοποιούνται επικουρικά στα πλαίσια της χημειοθεραπείας δεν είναι απαγορευτικές στο β’ στάδιο της κύησης. Αντιεμετικά όπως η μετοκλοπραμίδη, και οι 5ΗΤ3 ανταγωνιστές της σεροτονίνης μπορούν να ενταχθούν στην αγωγή με σχετική ασφάλεια. Ομοίως και η κορτιζόνη, όπως η δεξαμεθαζόνη. Επίσης, μπορούν να ενταχθούν στη θεραπευτική αγωγή οι διεγερτικοί παράγοντες του μυελού των οστών για παραγωγή είτε ουδετερόφιλων είτε ερυθρών αιμοσφαιρίων. Όπως και στο Α’ τρίμηνο, δε χρησιμοποιούνται η ταμοξιφαίνη και τα μονοκλωνικά αντισώματα.
Σε περίπτωση που η έγκυος ασθενής με καρκίνο μαστού στο β’ τρίμηνο βρεθεί να είναι 3ου ή 4ου σταδίου τότε προτείνεται η διακοπή της κύησης και η άμεση έναρξη της θεραπείας.
Γεώργιος – Μάριος Χρ. Μακρής, Γυναικολόγος – Ογκολόγος
ΠΗΓΗ
