Τα αποτσίγαρα και τα άλλα απορρίμματα που σχετίζονται με το τσιγάρο είναι πανταχού παρόντα παγκοσμίως. Υπολογίζεται ότι από τα περίπου 6 τρισεκατομμύρια τσιγάρα που καταναλώνονται παγκοσμίως τα 4,5 τρισεκατομμύρια πετάγονται κάπου στο περιβάλλον. Αυτό το υλικό συνιστά το μεγαλύτερο ποσοστό σκουπιδιών. Χαρακτηριστικό είναι πως περίπου 19 έως 38% των συνολικών απορριμμάτων που συλλέγονται παγκοσμίως κατά τη διάρκεια του καθαρισμού των ακτών κάθε χρόνο είναι αποτσίγαρα. Στοιχεία από την πόλη του Σαν Φρανσίσκο δείχνουν πως από τα απορρίμματα των δρόμων το 24,6% αφορά απορρίμματα που σχετίζονται με το τσιγάρο, δηλαδή αποτσίγαρα, περιτυλίγματα και κουτιά τσιγάρων.
Παρόλο που είναι δύσκολο να υπολογιστεί ποιο είναι το ακριβές ποσοστό από τα τρισεκατομμύρια των τσιγάρων που καταναλώνονται παγκοσμίως κάθε χρόνο τα οποία πετάγονται απευθείας στο περιβάλλον ως απόβλητα, υπάρχουν αναφορές και ενδείξεις ότι η απαγόρευση του καπνίσματος σε εσωτερικούς χώρους συνέβαλε σε μία αύξηση της ποσότητας των απορριμμάτων τσιγάρου που πετιούνται σε εξωτερικούς χώρους. Στο Ηνωμένο Βασίλειο μία αναφορά υπολογίζει ότι αυτή η αύξηση έφτασε το 43%.
Αυτό το είδος του μικρού (ελάχιστου) απορρίμματος είναι κυριολεκτικά ένα τεράστιο πρόβλημα τοξικής ρύπανσης του περιβάλλοντος. Χημικές ουσίες στα τσιγάρα, όπως το αρσενικό, η νικοτίνη, ο μόλυβδος και η φαινόλη αιθυλική μπορούν διαρρέουν στα νερά και στη θάλασσα και είναι εξαιρετικά τοξικά για τους υδρόβιους οργανισμούς και τα ψάρια.
Σε σχετική έρευνα βρέθηκε ότι σε υδάτινο περιβάλλον οι μεγαλύτερες συγκεντρώσεις των μετάλλων βρίσκονταν στη γενικευμένη διαρροή από το τμήμα της στήλης καπνού που δεν είχε καπνιστεί και επομένως ενδεχομένως να προκαλείται μεγαλύτερη ρύπανση από γόπες με λίγο ή καθόλου κατάλοιπο του καπνού. Αυτό το αποτέλεσμα θέτει υπό αμφισβήτηση μια πρακτική ορισμένων καπνιστών με περιβαλλοντική συνείδηση, οι οποίοι σκορπούν το τμήμα της μη καπνισθείσας στήλης καπνού στο περιβάλλον αλλά κρατούν το φίλτρο έως ότου το αποθέσουν σε κάποιο συλλεκτήρα αποτσίγαρων.
Ακόμα και η συσκευασία των τσιγάρων εγκυμονεί κινδύνους.
Τα πλαστικά φίλτρα τσιγάρου είναι ουσιαστικά μη βιοδιασπώμενα και μπορεί να μολύνουν το περιβάλλον για διάστημα 10 ή περισσοτέρων ετών αφότου πετάχτηκαν.
Υπολογίζεται ότι 49,8 εκατομμύρια κιλά φίλτρα πετάγονται στις Ηνωμένες Πολιτείες κάθε χρόνο.
Στην Ελλάδα η κατάσταση έχει ως εξής, με βάση στοιχεία του 2014:
Καταναλώθηκαν 17,27 δισ νόμιμα τσιγάρα & 4,4 >> παράνομα
Σύνολο: 21,67 δισ τσιγάρα ετησίως.
Τα 20 δισ τσιγάρα = 1 δισ πακέτα
20 φίλτρα (ενός πακέτου) ζυγίζουν 3,5 gr. Δηλαδή στη χώρα μας κάθε χρόνο διατίθενται 3.500.000.000 γρ ή 3.500.000 κιλά φίλτρα κάτι που αντιστοιχεί σε 3.500 τόνους αποτσίγαρα κάθε χρόνο. Ένα μεγάλο ποσοστό των οποίων πετάγεται αδιάκριτα σε δημόσιους χώρους, όπως δρόμους, παραλίες, πλατείες, αλσύλλια, δάση κ.λ.π.
Ευτυχώς, το κάπνισμα υποχωρεί σημαντικά στη χώρα μας.
Κατανάλωση καπνού στην Ελλάδα : 38% ( 2014 Eurostat) 27,8% ( 2015ΕΛΣΤΑΤ)
Ποιές είναι οι επιπτώσεις στην υγεία από τα αποτσίγαρα;
Από σχετική έρευνα με θαλάσσιους οργανισμούς φάνηκε πως η μέση θανατηφόρα δόση για αυτούς ήταν περίπου ένα αποτσίγαρο ανά λίτρο γλυκού ή θαλάσσιου νερού.
Περίπου 0.6 -3.0% των ξηρών φύλλων καπνού αποτελούνται από νικοτίνη. Αυτή είναι που προκαλεί τα τοξικά συμπτώματα σε μικρά παιδιά που κατανάλωσαν τσιγάρα ή αποτσίγαρα. Παρόλο που ένα τυπικό τσιγάρο περιέχει από 9 mg – 30 mg νικοτίνης, ο εισπνεόμενος καπνός οδηγεί στο να απορροφούν οι πνεύμονες του καπνιστή μόνο 0.5 -2 mg ανά τσιγάρο. Η υπολογιζόμενη τοξική δόση νικοτίνης σε μη εξαρτημένους ενήλικες είναι 4 – 8 mg και η θανατηφόρα δόση μετά από κατάποση μεταξύ παιδιών έχει αναφερθεί πως είναι μεταξύ 40 και 60 mg. Η νικοτίνη απορροφάται γρήγορα από το επιθήλιο του στοματικού και εντερικού βλεννογόνου, ενώ η αλκαλοποίηση αυξάνει την απορρόφηση. Τα σχετιζόμενα με την νικοτίνη συμπτώματα αναπτύσσονται ραγδαίως (<4 ώρες) μετά την κατάποση. Αυτά έχουν ευρεία γκάμα, περιλαμβανομένης της ναυτίας, του εμετού, της σιαλόρροιας, των εφιδρώσεων. Σε βαριά δηλητηρίαση εμφανίζονται σπασμοί, βραδυκαρδία με υπόταση, καρδιακή αρρυθμία και αναπνευστική καταστολή. Ευτυχώς που τα αποτσίγαρα έχουν πικρή γεύση και αυτό μπορεί να μειώσει την πρόσληψη μίας αυξημένης ποσότητας νικοτίνης. Παρόλα αυτά επειδή τα παιδιά εξερευνούν το περιβάλλον τους με στοματική επαφή ή με τη μίμηση των ενηλίκων ο κίνδυνος δηλητηρίασης τους, όπως δείχνουν και οι σχετικές μελέτες, είναι υπαρκτός. Στα μικρά παιδιά 1 με 2 mg μπορεί να είναι τοξικά, προκαλώντας ναυτία και εμετό σε χαμηλές δόσεις και πιο εκτεταμένα νευρολογικά συμπτώματα σε υψηλότερες δόσεις. Οι αναφορές για δηλητηριάσεις παιδιών μικρής ηλικίας που μάσησαν ή κατάπιαν αποτσίγαρα πεταμένα σε ελεύθερους χώρους είναι αρκετές, πολλές δε απ’ αυτές τις περιπτώσεις χρειάστηκαν νοσηλεία. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΡΚΙΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
