Υπήρχε ένα σπουργιτάκι που, όταν άκουγε τη βροντή της θύελλας, ξάπλωνε στη γη και σήκωνε τα μικροσκοπικά πόδια του προς τον ουρανό.
Το παρατήρησε αυτό μια αλεπού και τον ρώτησε :
– Γιατί το κάνεις αυτό;
-Για να προστατέψω τη γη, που έχει τόσα ζωντανά πλάσματα! απάντησε το σπουργιτάκι.
Σηκώνω τα πόδια μου για να συγκρατήσω τον ουρανό, σε περίπτωση που φανούμε άτυχοι και ο ουρανός πέσει πάνω μας.
Γέλασε η αλεπού και του απάντησε με απορία και ειρωνεία
– Τα καχεκτικά ποδαράκια σου θα συγκρατήσουν τον απέραντο ουρανό;
– Ο καθένας εδώ στη γη έχει το δικό του κομμάτι ουρανού να συγκρατήσει, απάντησε το σπουργίτι.
