Και όμως μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο όπως η Μαίρη και οι φίλοι της

Πήραμε τα πιο γλυκά αέρινα φιλάκια απόστασης, ακούσαμε τα πιο μεγάλα ευχαριστώ και είδαμε τα πιο αδύνατα χεράκια να μας γνεφουν με χαμόγελο την ώρα που έφευγαν πίσω στα δωμάτια που νοσηλεύονται....

Στα μέσα του Φλεβάρη, πίνοντας καφέ με μια παρέα, συζητήθηκε η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου… Τι έκανες εσύ εσύ εσύ εσύ;
Λέω λοιπόν, τη επόμενη που είναι η μερα κατά παιδικού καρκίνου έκανε κάποιος κάτι;
Αυτό ήταν αρκετό…. Επαφή με το ΕΛΠΊΔΑ, μας δίνει αριθμό παιδιών και ξεκινήσαμε να ορίζουμε τα είδη που μαζεύουμε ανα κατηγορία…
Θα γεμίσουμε 150 σακκουλες;
τρομαξαμε όλοι!
img_9098
Η ευαισθητοποιηση του κόσμου ήταν τετοια που όχι μόνο γεμίσαμε τις σακκουλες, αλλά τις παραγεμισαμε, δωράκι για τα Παιδιά πολύ περισσότερο από ένα, ρούχα παιχνίδια βιβλία παραμύθια βραχιόλια καπέλα, λαμπάδες τσουρέκια για τις μανούλες, μπουφές με λιχουδιές φρούτα χυμούς και άλλα βιολογικά προϊόντα στολισμός των αιθουσών, μπαλόνια χορωδία, ανιματερ…. Δουλέψαμε πολύ πολύ όλοι μας μέχρι το πρωί της Κυριακής 14 Απριλίου που ήρθε φορτηγό ταχυμεταφορας όπου και τα παρέλαβε, το ακολουθήσαμε όλοι οι παράγοντες συντονισμού, ξεφορτωθηκε και στήθηκαν οι αίθουσες!!!!

Ήρθε η χορωδία, η Μίκυ η χιονάτη και η Νεράιδα εμφανίστηκαν όταν κατέβηκαν τα πρώτα πλάσματα που μάχονται με τη νόσο….. Εκεί νιώσαμε τα πρώτα μαχαίρια στην καρδιά οταν μας κοίταξαν αυτά τα λαμπερά κουρασμένα ματάκια με τη λαχτάρα προσμονης της χαράς και της ελπίδας…. Πήραμε τα πιο γλυκά αέρινα φιλάκια απόστασης, ακούσαμε τα πιο μεγάλα ευχαριστώ και είδαμε τα πιο αδύνατα χεράκια να μας γνεφουν με χαμόγελο την ώρα που έφευγαν πίσω στα δωμάτια που νοσηλεύονται….
img_9100
Όλα ήταν τόσο φιλικα αν και εξαντλημένα, είχαν όλα το ίδιο χαμόγελο χαράς και ευγνωμοσύνης, που άλλαξε η Κυριακή τους, καθώς η χορωδία, ένα μπουκέτο όλο φρέσκα παιδιά, τραγουδούσε και οι ανιματερ τα διασκέδαζαν….
Στη συνέχεια ανεβήκαμε ανά 5 εθελοντές στους διαδρόμους του ελπίδα και μοιρασαμε τις δώρο σακούλες σε όσα δεν μπόρεσαν να κατέβουν μαζί με μπαλόνια και χαμόγελα…. Δεν θα ξεχάσω το χαμόγελο του μικρού Αλεξάνδρου, ετών μόλις 3, με τα καταγάλανα ματιά που μου έστειλε το πιο γλυκό φιλί φεύγοντας…..
Η ευχή μου μόνο μια… ΝΑ ΦΤΆΣΟΥΜΕ ΤΟ ΔΥΝΑΤΌΝ ΓΡΗΓΟΡΌΤΕΡΑ ΣΤΗ ΛΎΣΗ…. ΚΑΙ ΝΑ ΚΛΕΊΣΟΥΝ ΟΙ ΜΟΝΑΔΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΙΣ ΧΡΕΙΑΣΤΟΎΜΕ ΠΟΤΈ ΞΑΝΆ….. ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΣΕ ΟΛΟΥΣ που βοήθησαν να στηθεί αυτή η εκδήλωση σε όσους μας το τίμησαν με την παρουσία τους, σε όσους πίστεψαν στην ιδέα μου, σε όλους τους χορηγούς καταστήματα και ιδιώτες, και στην υπεύθυνη του νοσοκομείου που ήταν στο πλευρό μας συνέχεια!!!! Το όνειρο μου έγινε πραγματικότητα με τη φώτιση και τη βοήθεια όλων και του Θεού!!!
Με απόλυτο σεβασμό και εκτίμηση ΣΑΣ ευχαριστώ απ την καρδιά μου 💕»

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ