Σήμερα 17/4/2019, στο Φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ στου Γκύζη, στην οδό Παράσχου απέναντι ακριβώς από το Κουρκούλειο.
Εισέρχεται ασθενής, εγώ εν προκειμένω, με το βιβλιάριο και την θεραπεία συνδεδεμένη στο πορτ. Την χημειοθεραπεία, για όσους δεν κατάλαβαν με σκοπό να εκτελεσθεί μια συνταγή.
Εξαιτίας αυτής της κατάστασης παρακάμπτω την ουρά στέκομαι στον γκισέ, περιμένω να τελειώσει η υπάλληλος με το άτομο που εξυπηρετεί και αφήνω το βιβλιάριο μου.
Της εξηγώ πως θέλω μια εκτέλεση και πως έχω πάνω μου την θεραπεία γι’αυτό μπαίνω εμβόλιμα. Και αρνείται εριστικοτατα να με εξυπηρετήσει! Σύμφωνα με την υπάλληλο και την δεοντολογία του ΕΟΠΥΥ, όπως αργότερα έμαθα, οι καρκινοπαθείς ασθενείς, ακόμα και αυτοί που φέρουν πάνω τους την θεραπεία, δεν εξυπηρετούνται κατά προτεραιότητα και εν ολιγοις μου λεει-με αναγκαζει-να παρω νουμερο.Κοβω το νο60 και εξυπηρετει το νο88…Θα επρεπε να περιμενω λοιπον συμφωνα με αυτην την δεοντολογια 80 ατομα να περασουν πριν ερθει η δικη μου σειρα!
Αν ο ασθενής λοιπόν, όση ώρα περιμένει υποστεί μια σοβαρή παρενέργεια ποια η δεοντολογία του ΕΟΠΥΥ;
Κανείς δεν αντιλέγει, πως όλοι όσοι βρίσκονται εκεί καρτερικά αντιμετωπίζουν δυσκολίες, αλλά με τον νου της κοινής και απλής λογικής, όσοι είναι καρκινοπαθείς και δη θεραπευόμενοι εκείνη την ώρα δεν θα έπρεπε να εξυπηρετούνται κατά προτεραιότητα;
Ζητω να δω τον προισταμενο…Του ζητησα να μου δωσει την λογικη απαντηση στο ερωτημα μου,την ανθρωπινη απαντηση και εκεινος υποστηριξε καθ ολη διαρκεια την δεοντολογια του ΕΟΠΥΥ οπως επισης προσπαθησαν να μου δικαιολογησουν την αγενεστατη συμπεριφορα της υπαλληλου του γκισε….Μου είπε τα ίδια. «Κάτσε» μου είπε. «Θα σε βάλω εγώ εμβόλιμα.
Χαριστικά! Επειδή παραπονέθηκα, λες και η ζωή δεν μας έχει ήδη δείξει το πιο σκληρό της πρόσωπο, πρέπει να εξαρτόμαστε από την καλή πρόθεση του κάθε υπαλλήλου.Και αν υπαρχει κιολας!Τόση αναλγησία;
Αντιλαμβάνομαι πως οι υπάλληλοι καλούνται να συμμορφωθούν σε όσα υπαγορεύει η υπηρεσία τους, όμως μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξει η δεοντολογία αυτή; Μήπως να δείξει ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο μην σπαταλώντας τον πολύτιμο χρόνο ενός καρκινοπαθούς αφενός και να τον γλιτώσει από όλη αυτή την ταλαιπωρία, αφετέρου; Εάν ένας ασθενής δεν έχει κάποιον άνθρωπο για να στηθεί στην ουρά με τις ώρες, τι πρέπει να γίνει;
Με έπνιξαν δάκρυα κατάφωρης αδικίας…Σε τι κράτος ζούμε; Πόσο κοστίζει η αξιοπρέπεια; Ποιοι αποφασίζουν τους κώδικες δεοντολογίας; Ποιοι τους συντάσσουν; Ποιοι τους εκτελούν και υπό ποιο πρίσμα;….Ήρθε ένας ηλικιωμένος. «Πάρε κορίτσι μου, το δικό μου. Έχω το 27 και δώσε μου το δικό σου.»
Δεν δέχτηκα επουδενί!
Υ.Γ Δεν ηταν η πρωτη φορα που συνεβη αυτο,ηταν ομως η πρωτη φορα που αγανακτησα,,,τις υπολοιπες με περναγαν να θυμαστε απλα εμβολιμα-χαριστικα….απο οτι εβγαλε το πορισμα σημερα….
Κωνσταντίνα Καλούμενου
