Ιανουάριος 2013:
Μετά από μία συνηθισμένη εξέταση με τον γυναικολόγο μου, βρίσκει μία κύστη στην ωοθήκη..είναι ανησυχητικό γιατρέ;(Ρωτάω)…
Όχι,όχι θα έρθεις μετά από ένα δίμηνο να το ξαναδούμε..μετά από ένα δίμηνο λοιπόν,η «κύστη»είχε
περικυκλώσει όλη την ωοθήκη και ο γιατρός προσπαθούσε να καταλάβει τι γίνεται..εξετάσεις,ξανά εξετάσεις και ο γιατρός επιμένει στην αρχική του διάγνωση…ταυτόχρονα εμφανίζεται στο πρόσωπό μου μία μεγάλη κοκκινίλα γύρω από τα μάτια,μύτη,μάγουλα…λέω αλλεργία θα είναι..,εξετάσεις σε δερματολόγους,αλλεργιολόγους,κορτιζόνες κλπ…επειδή όμως η διαίσθησή μου δεν πέφτει ποτέ έξω αισθανόμουν ότι κάτι δεν πάει καλά με μένα…την τελευταία φορά λοιπόν που πήγα στον δερματολόγο του ανέφερα ότι είχα μία κύστη στην ωοθήκη,δεν ξέρω γιατί το είπα,σαν κάτι να με έσπρωχνε να το αναφέρω…η απάντησή του ήταν ότι αυτό έχει σχέση μόνο αν υπάρχει κακοήθεια και να το κοιτάξω παραπέρα..
Παρά τις πολλές εξετάσεις που έγιναν,ο γυναικολόγος επέμενε για κύστη,με αποτέλεσμα να μπω τον Ιούνιο του 13 για αφαίρεση της κύστης λαπαροσκοπικά (η μόνη μου αγωνία να μην αφαιρεθεί η ωοθήκη γιατί δεν είχα δική μου οικογένεια)…
Μόλις άνοιξα τα μάτια μου,ρώτησα τον γιατρό αν είχε αφαιρεθεί…απάντηση:Θα τα πούμε αργότερα…ήμουν σίγουρη ότι δεν ήμουν καλά…έρχεται στο δωμάτιο και με ενημερώνει ότι πρέπει να γίνουν και άλλες εξετάσεις γιατί κάτι δεν του άρεσε…δεν με πειράζει που αφαιρέθηκε η κύστη κορίτσι μου,είναι κάποια άλλα ευρήματα που δεν μ αρέσουν..εκεί κύλησε το πρώτο δάκρυ…θυμάμαι ήταν δίπλα η αδερφή μου και η μητέρα μου……κοίταξα στο παράθυρο και είπα αποκλείεται,δεν συμβαίνει αυτό…
Έγιναν πολλές εξετάσεις χωρίς να γνωρίζω κάτι..(.έτσι έλεγε το «πρωτόκολλο»)…που ούτε θέλω να θυμάμαι το όνομά τους…στην τελευταία ,την χειρότερη ,αυτή που ήθελαν να δουν αν έχει προχωρήσει στα οστά,με φωνάζει ο γιατρός για να μου ανακοινώσει τι έχω….
Μου το είπε δύο φορές χωρίς να μου λέει το όνομά της ασθένειας και τον ρωτάω τι εννοείς…μου λέει έχεις ΚΑΡΚΙΝΟ μαλάκα…ναι,καλά ακούσατε!!!
Έφυγε η γη κάτω από τα πόδια μου,πήγα να λυποθυμίσω…δεν θυμάμαι τι έγινε,μόνο ότι βρέθηκα σε μία αίθουσα με μία ψυχολόγο να προσπαθεί να με ηρεμήσει…
Και εκεί αρχίζει ο γολγοθάς μου….έπρεπε να βάλω το μυαλό μου σε μία σειρά,να ψάξω να βρω άλλον γιατρό(γιατί όπως καταλαβαίνετε δεν είχα καμία εμπιστοσύνη στον συγκεκριμένο)…
Βρήκα την εξαιρετική ομάδα του κου Θωμάκου στο Νοσοκομείο Αλεξάνδρα, με εξέτασαν και η διάγνωση ήταν καρκίνος ωοθηκών…έπρεπε να γίνει ολική υστερεκτομή,διότι είχε πάει στο επίπλουν,λεμφαδένες και στη δεύτερη ωοθήκη…μπήκα στο δεύτερο χειρουργείο 3 Ιουλίου…έκατσα 21 μέρες…οι χειρότερες μέρες στη ζωή μου(έτσι νόμιζα μέχρι τότε)….μόλις άνοιξα τα μάτια μου από το χειρουργείο είδα ένα μικρό προσωπάκι να μου κλείνει το μάτι…ήταν το αγγελάκι μου,σαν να μου έλεγε ότι όλα πήγαν καλά….2 μέρες στην ανάνηψη,χωρίς να βλέπεις κανέναν…μόνο για πολύ λίγο την οικογένεια μου….πόνοι….και τα δάκρυα να τρέχουν…γιατί;
Τι έκανες λάθος;
Γιατί σε σένα;
Γιατί στα 37 χρόνια να πρέπει να τα περνάς αυτά;
Μήπως είναι ένα κακό όνειρο;
Μόλις βγήκα από το χειρουργείο η κοκκινίλα από το πρόσωπο είχε εξαφανιστεί!!!
Ο γιατρός μου είπε ότι ήταν από τον ΚΑΡΚΙΝΟ(σπάνια περίπτωση,όπως σπάνια περίπτωση στα 37 μου να έχω καρκίνο ωοθηκών)…
Αφού βγήκα από το νοσοκομείο,επιπλοκές,αιμορραγίες,ξανά εισαγωγή στο νοσοκομείο…με είχαν μάθει όλοι οι νοσηλευτές,διευθυντές και με πείραζαν…μην ξαναρθεις,σε βαρεθήκαμε να έρχεσαι μέσα στη νύχτα…μας ξυπνάς…😉
7 Αυγούστου η πρώτη χημειοθεραπεία…ΣΟΚ!!Όποιος δεν έχει μπει σε αίθουσα χημιοθεραπειών δεν έχει δει τίποτα…αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι παρόλα τα σοβαρά θέματα που είχαμε όλοι μας,υπήρχε μία ευγένεια,μία κατανόηση …υπομονή για τον διπλανό μας…παλεύαμε όλοι μ ένα θεριό με αξιοπρέπεια,ήθος και καθόλου λύπηση…κατά την διάρκεια της πρώτης χημιοθεραπείας παθαίνω αλλεργικό σοκ…αλίμονο,είναι δυνατόν να μην το πάθω και αυτό;
Ακολούθησαν 6 κύκλοι ανά 21 ημέρες …το χειρότερο διάστημα της ζωής μου…αυτό ήταν τελικά…τα πέρασα όλα…νεύρα,ναυτίες,λυποθυμίες,ατονία,κούραση,πόνος στα κόκαλα,εμετούς…μου έφταιγαν όλα….όλα…αν δεν είχα τη μητέρα μου να είναι δίπλα μου σε όλα, δεν ξέρω τι θα έκανα…ήταν εκείνη που όταν απελπιζόμουν μου έδινε δύναμη να συνεχίσω,να μην τα παρατήσω…μου έλεγε θα γίνεις καλά και το εννοούσε…δεν την πίστευα…
Και έρχεται εκείνη η μέρα που αρχίζουν να πέφτουν τα μαλλιά μου…οι βλεφαρίδες…τα φρύδια μου…έχεις να διαχειριστείς όχι μόνο την ασθένειά σου αλλά και την εικόνα,την θηλυκότητα σου,την ύπαρξη σου….
Παιδιά,όταν βλέπετε κάποιον να φοράει περούκα για οποιοδήποτε λόγο μην τον κοιτάτε σαν να είναι UFO…τρίχες είναι,ξαναβγαίνουν και μάλιστα πιο δυνατές και πιο πυκνές…
Πήγα τα ξύρισα,αγόρασα μία ωραιότατη περούκα και κυκλοφορούσα…δύο μέρες πριν τα γενέθλιά μου τελειώνω τις χημιοθεραπείες και φτουυυ δεν μπορώ να φάω τούρτα λόγω κορτιζόνης…
Ξαναμπήκα νοσοκομείο μετά από ένα μήνα λόγω επιπλοκών…παραλίγο να ξανακάνω χειρουργείο,γλίτωσα από ΘΑΥΜΑ,και το εννοώ...είχα μεγάλη πίστη ότι όλα θα πήγαιναν καλά και πήγαν…βγήκα τον Ιανουάριο του 2014 και από τότε είμαι καλά!
Θέλω να ευχαριστήσω τον χειρουργό μου κ.Θωμάκο,τον ογκολόγο κ.Παπαδημητρίου, την ψυχοθεραπεύτρια κ.Στρίγκου ,όλο το νοσηλευτικό προσωπικό του» Αλεξάνδρα» για την φροντίδα,την αγάπη και την υποστήριξη…τους γονείς μου(την μανούλα μου που στάθηκε βράχος),τις αδερφές μου που δεν ξέρω πως με άντεξαν,τους αληθινούς φίλους μου που είναι οικογένεια μου πια και όλους όσοι έπαιρναν τηλέφωνο να ρωτήσουν τι κάνω…
Ο καρκίνος θέλει χαμόγελο,χιούμορ,πίστη ότι όλα θα πάνε καλά, και να έχετε δίπλα σας αληθινούς ανθρώπους…δεν σας κρύβω ότι ήταν δώρο για μένα ο καρκίνος μου…αναθεώρησα τη ζωή μου,διαπίστωσα ότι είμαστε περαστικοί και η ζωή είναι τόσο όμορφη για να τη σπαταλάμε άσκοπα…την απολαμβάνω…ονειρεύομαι,γελάω,κλαίω,κάνω βόλτες στη θάλασσα, κάνω ταξίδια,κοιτάω τα σύννεφα(πόσο όμορφα είναι),ανοίγω τα μάτια μου και λέω ΝΑΙ ,είμαι εδώ,ζωντανή!!
Μην θεωρείς τίποτα δεδομένο…είμαστε περαστικοί…είμαστε τουρίστες…η ζωή είναι μία ωραία βόλτα…πίστεψε σε ότι έχεις ανάγκη να πιστέψεις…
Κάθε φορά που θα πέφτεις ,να θυμάσαι πως η μόνη επιλογή που έχεις είναι να σηκωθείς και να παλέψεις γιατί η ΖΩΗ είναι ωραία…
Μην αφήνεις κανέναν να σου χαλάει τη διάθεση,(μακριά από αρνητικούς ανθρώπους) μην είστε αυστηροί με τον εαυτό σας,μην θέλετε να τα ελέγχετε όλα…κάντε λάθη,πείτε σ αγαπώ σ αυτούς που αγαπάτε…αγαπήστε τον εαυτό σας…πραγματικά….
γιατί δεύτερη ΖΩΗ δεν έχει..💖
Φιλικά
Βάσω Αλεξίου
