Συνέντευξη στην Αφροδίτη Παπακαλού
Με στόχο κανένας ασθενής να μην είναι και να μην αισθάνεται μόνος, το WinCancer συνεχίζει να στέκεται στο πλευρό όσων έχουν νοσήσει από καρκίνο. Αυτό ήταν και το όραμα του Δημήτρη Σιάχου, ο οποίος το εμπνεύστηκε. Η συντονίστρια του WinCancer Πίστη Κρυσταλλίδου-Σιάχου μίλησε στην FS για το έργο και τις πρωτοβουλίες του WinCancer.
-Αρχικά θα θέλαμε να μας πείτε λίγα λόγια για τη δημιουργία του WinCancer…
Το WinCancer δημιουργήθηκε από τον Δημήτρη Σιάχο όταν για τρίτη φορά στη ζωή του ήρθε αντιμέτωπος με τον καρκίνο. Αποφάσισε να δώσει δημόσια τη μάχη του, προσπαθώντας να σπάσει τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που νοσούν. Δυστυχώς, ακόμα και στις μέρες μας, ο καρκίνος σε στιγματίζει και κάποιες φορές σε απομονώνει. Αυτή την απομόνωση ανέτρεψε ο Δημήτρης.
-Ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος του;
Θέλουμε να είμαστε σημείο «αναφοράς» για τους καρκινοπαθείς, αλλά και ενημέρωσης και δράσης για όλους. Στη σελίδα μας wincancer.gr υπάρχουν βιωματικές ιστορίες ανθρώπων που νίκησαν τον καρκίνο και μέσα από αυτές θέλουμε να στείλουμε το μήνυμα αισιοδοξίας πως «ο καρκίνος νικιέται». Επίσης, έχουμε κάνει παρεμβάσεις στην πολιτεία για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όσοι νοσούν και μάλιστα μία από αυτές οδήγησε στην επανενεργοποίηση του Μητρώου Νεοπλασιών στη χώρα μας. Μας ενδιαφέρει ακόμα να προβάλουμε το έργο συλλόγων και οργανισμών που ασχολούνται με τον αντικαρκινικό αγώνα.
-Τον περασμένο Δεκέμβριο καταφέρατε να συγκεντρώσετε περισσότερα από 5.000 βιβλία για τους ασθενείς των αντικαρκινικών νοσοκομείων στο πλαίσιο του προγράμματος «ΔιαβάΖΩ». Μιλήστε μας για τη συγκεκριμένη δράση…
Για το «ΔιαβάΖΩ» είμαι πραγματικά περήφανη, διοργανώθηκε για δεύτερη χρονιά. Πέρυσι μαζέψαμε βιβλία για τις βιβλιοθήκες των νοσοκομείων, αυτή τη φορά ζητήσαμε από τον κόσμο να μας φέρει μαζί με το βιβλίο που ήθελε να δωρίσει και μια ιδιόχειρη ευχή για τους ανθρώπους που νοσούν. Η ανταπόκριση ήταν συγκινητική, μαζέψαμε βιβλία γεμάτα ευχές με ελπίδα, αγάπη και αισιοδοξία. Τα βιβλία μοιράστηκαν από εθελοντές χέρι με χέρι σε ανθρώπους που την περίοδο των Χριστουγέννων νοσηλεύονταν στα αντικαρκινικά νοσοκομεία και ξέρω πως τους δώσαμε δύναμη να συνεχίσουν να μάχονται.
-Ποια είναι τα βήματα που πρέπει να κάνει όποιος νοσεί για να αντεπεξέλθει τόσο σε ψυχολογικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο;
Δεν υπάρχουν «οδηγίες χρήσης». Κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του χαρακτήρα και ηθικό κώδικα, άρα θα αντιμετωπίσει τη νόσο με τους δικούς του όρους. Θεωρώ όμως σημαντικό πως σε αυτόν τον αγώνα ο ασθενής δεν πρέπει να μείνει ή να νιώθει μόνος, χρειάζεται συνοδοιπόρους. Γι’ αυτό είναι καλό να αναζητήσει ψυχολογική στήριξη, είτε από τους οικείους του είτε από επαγγελματίες, και να μην απομονωθεί. Να έχει πίστη στον αγώνα και στον εαυτό του και να παραμένει αισιόδοξος. Έχει αποδειχθεί πως η ψυχολογική υποστήριξη του ασθενή αποτελεί σημαντικό μέρος της επιβίωσής του.
-Στην Ελλάδα, οι πολιτικές που ακολουθούνται υποστηρίζουν τους ασθενείς με καρκίνο;
Στην Ελλάδα, δυστυχώς, δεν υπάρχει ενιαία πολιτική για τον καρκίνο και πρόγραμμα υποστήριξης των ασθενών. Ούτε μακροχρόνιες συντονισμένες δράσεις για να ενημερωθεί και να θωρακιστεί ο πληθυσμός απέναντι στη νόσο. Το εθνικό σύστημα υγείας είναι εφιαλτικά γραφειοκρατικό, δαιδαλώδες και, δυστυχώς, γι’ αυτό ορισμένοι επιτήδειοι κερδοσκοπούν σε βάρος των ασθενών.
Χαρακτηριστικά να σας αναφέρω ότι υπάρχουν ασθενείς οι οποίοι παραμένουν σε πολύμηνες λίστες αναμονής για ακτινοθεραπεία ή παρατηρούνται «εγκληματικές», επιτρέψτε μου τον χαρακτηρισμό, ελλείψεις σε βασικά φάρμακα χημειοθεραπείας.
Και όλα αυτά όταν παραμένει ο απαράδεκτος, σχεδόν σαδιστικός, τρόπος που προμηθεύονται οι ασθενείς τα φάρμακά τους από τον ΕΟΠΥΥ. Ευτυχώς, όμως, το σύστημα υγείας της χώρας μένει όρθιο, γιατί κάποιοι άνθρωποι συνεχίζουν να αντιστέκονται στη φθορά, νοσηλευτές, ιατροί, διοικητικοί υπάλληλοι.
-Στη μάχη κατά του καρκίνου υπάρχουν νικητές και ηττημένοι;
Εξαρτάται ποιον τοποθετούμε στη θέση του μαχητή. Αν τοποθετήσουμε την πολιτεία, τότε η απάντηση έχει δοθεί παραπάνω, το σύστημα υγείας μετρά ήττες. Ο ιατρός στη θέση του μαχητή είναι νικητής αν έχει καταφέρει να σταθεί και με τις δύο ιδιότητές του, εκείνη του ανθρώπου και εκείνη του επιστήμονα, πλάι στον ασθενή του και αν έχει ο ίδιος διδαχτεί κάτι παραπάνω για τον άνθρωπο και τη νόσο από καθένα περιστατικό χωριστά. Αν μιλάμε για τον ασθενή που δίνει μια μάχη για τη ζωή του, συχνά άνιση, θεωρώ πως, είτε θεραπευτεί είτε όχι, είναι ήρωας και στα μάτια μας πάντα νικητής.